سالی همگام با رویش عناصر دیجیتالی

در سالی که پشت سر نهادیم، اتفاقات ریز و درشت، خوشایند و ناخوشایند بسیاری با زندگی ما عجین شدند. در حالی که بخش عمده‌ای از اخبار دنیای فناوری حول محور تلفن‌های هوشمند و تحولات نرم‌افزاری شرکت‌ها رقم می‌خورد، اما شرکت‌های امنیتی دوران نسبتاً پرتنشی را پشت سر نهادند. گونه‌های جدیدی از بدافزارها همچون اولین باج‌‌افزار جاوا اسکریپت پا به عرصه ظهور نهادند، بانک‌های ایالات متحده تصمیم گرفتند در اقدام هماهنگی برای افزایش سطح ایمنی خود و مشتریان خود، کارت‌های مغناطیسی را  کنار بگذارند و از کارت‌های تراشه استفاده کنند. راهکارهای ابداعی مختلفی برای افزایش سطح ایمنی گذرواژه‌ها ابداع شدند، شرکت‌های بزرگ تولیدکننده کارت‌های اعتباری همچون مسترکارت تصمیم گرفتند از مکانیزم‌های خاصی برای شناسایی کارت‌های تقلبی و اطلاع‌رسانی به شرکای خود استفاده کنند و موضوعاتی مانند این‌ها.

در حالی که اخبار درباره این حوزه به‌شدت در جریان بود، اخبار راجع‌به شرکت‌های بزرگ نیز کم نبود. تغییر نام گوگل به آلفابت یا دعوای بزرگ اپل و FBI در زمینه دسترسی راحت‌تر به آی‌فون، نگاه‌ها را به سمت خود معطوف ساخته بود. اما بدون شک مهم‌ترین رویکردی که همه کارشناسان به آن توجه خاصی کردند، در مفهومی به نام هوشمندی پنهان شده بود. هوشمندی واژه‌ای است نام‌آشنا که هرکسی برداشت خاص خودش را از آن دارد. البته هوشمندی را می‌‌توان از دو زاویه بررسی کرد: هوشمندی اشیایی که در اطراف زندگی ما قرار دارند و ما از کلمه Smart برای آن‌ها استفاده می‌کنیم و هوش مصنوعی AI که حرف و حدیث‌های بسیاری درباره آن وجود دارد. این دو واژه به‌تنهایی جذابیت خاصی به همراه نمی‌آورند، اما زمانی که شرکت‌های بزرگ این واژه را به خدمت می‌گیرند، آنگاه اوضاع متفاوت می‌شود؛ به‌طوری که در ساده‌ترین شکل ممکن، شاهد حضور پریزهای هوشمند، کلیدهای هوشمند، چراغ‌های هوشمند، تلویزیون‌های هوشمند و بسیاری دیگر از وسایل هوشمند خواهیم بود.

وسایلی که از تعریف سنتی خود خارج شده‌اند و همگی سعی دارند در تعامل دو طرفه‌ای با مصرف‌کننده نه تنها به بهترین شکل به او خدمت‌رسانی کنند، بلکه در نظر دارند مدیریت بهینه‌ای بر مصرف انرژی داشته باشند. این اشیای هوشمند در رویکردی هوشمندانه و دقیق همراه با نرم‌افزارهای توسعه‌یافته و سفارشی در اختیار کاربران قرار می‌گیرند تا کاربران به‌راحتی از طریق تلفن‌های هوشمندی اندرویدی و اپلی خود این اشیا را کنترل کنند. اما، نگاه روی دیگر هوشمندی به سمت هوش مصنوعی معطوف شده است. هوش مصنوعی نه تنها در نظر دارد به درون تراشه‌های تلفن‌های هوشمند وارد شود، بلکه در نظر دارد بسیاری از فرایندهای روزمره زندگی ما را خودکار کرده و به این شکل تعامل دوطرفه‌ای با کاربران برقرار کند. امروزه بسیاری از ما تمایلی به شنیدن این خبر که شرکتی، روبات یا نرم‌افزار هوشمندی را طراحی کرده است نداریم، بلکه دوست داریم بدانیم محصولات شرکت‌های بزرگ چگونه سطح بهتری از رفاه و آسایش را برای ما به ارمغان می‌آورند.

اگر نگاهی به تحولات نمایشگاه CES و کنگره موبایل امسال بیندازید، به‌خوبی مشاهده می‌کنید دنیای فناوری امروزه به سمت و سوی ادارک‌پذیری محصولات گام برمی‌دارد. دستاورد‌های جدیدی که شرکت‌ها در زمینه واقعیت مجازی به دست آورده‌اند، بسیار خیره‌کننده بوده است؛ حتی تیم کوک اعلام کرده بود اپل به ‌طور جدی به این جریان خواهد پیوست و جالب‌تر آن‌که در مدت‌زمان کوتاهی بسیاری از شرکت‌های فعال در این زمینه را به تملک خود درآورد. واقعیت مجازی که بر اساس پردازش پیچیده کامپیوتری رفتار می‌کند، تجلی زیبا و ظریف از ترکیب الگوریتم‌های پیچیده کامپیوتری (هوش مصنوعی) و ابزارهای دیجیتال است و به نظر می‌رسد نگاه این فناوری اکنون، به تعامل با تلفن‌های هوشمند دوخته شده است. اما هوش مصنوعی را نباید تنها محدود به چنین فناوری‌هایی بدانید. همان‌گونه که بهار فصل رویش است، سالی که پیش رو داریم نیز فصل رویش است. با این تفاوت که فناوری‌‌های پوشیدنی تمایل دارند به سمت و سوی فناوری‌های کاشتنی نزدیک شوند؛ فناوری‌هایی که زیر پوست انسان تزریق می‌شوند و به این شکل عصر جدیدی را رقم خواهند زد. دستاوردهای جدید دنیای فناوری نشان می‌دهد سازمان‌های بزرگ به‌طور جدی تمایل دارند این کاشتنی‌ها به درون بدن انسان و در رأس آن به مغز انسان وارد شوند.

این فناوری‌های کاشتنی با کارکردهای مختلفی راه خود را به زندگی ما هموار خواهندکرد. در بُعد پزشکی در نظر دارند به افرادی که از بیماری آلزایمر رنج بوده یا افرادی که دچار آسیب مغزی شده‌اند، کمک کنند تا خاطرات خود را به یاد آورند. اینکار از طریق کاشت تراشه‌هایی در مغز انسان‌ها انجام می‌شود. در بخش دیگری، این کاشتنی‌ها در قالب مفهومی به نام نانوفناوری تمایل دارد به درون بدن انسان‌ها وارد شود و با تزریق هدفمند داروها میزان تأثیرات مخرب داروها را به حداقل برساند. هرچه باشد سال جدید و سال‌هایی که پیش رو داریم، نوید کاشت و برداشت را می‌دهند. با این تفاوت که این ‌بار بدن انسان‌ها مزرعه‌ای خواهد بود که دنیای فناوری دوست دارد در آن محصولات خود را بکارد. این سرآغازی بر فصل کاشتنی‌ها است