تفاوت بین VLAN و Subnet در چیست؟

VLAN یک گروه منطقی از شبکه‎ها است که صرف نظر از مکان فیزیکی آنها ایجاد می‎شود و به ایجاد دامنه‎های انتشار کوچکتر در یک سویچ کمک می‎کند. VLANها ویژگی‎های یکسانی شبیه به یک LAN دارند اما دستگاه‎ها را صرف نظر از مکان فیزیکی آنها تعیین می‎کنند. تقسیم بندی یک شبکه بزرگ به چند شبکه کوچک‎تر فرآیندی است که Subnet کردن نام دارد. ما با استفاده از یک network mask به منظور تشکیل یک subnet mask یک شبکه را گروه بندی می‎کنیم. Subnet کردن ترافیک شبکه را کاهش می‎دهد، عملکرد شبکه را بهینه سازی و مدیریت آن را ساده‎تر می‎کند.

VLAN چیست؟

VLAN یک گروه منطقی از شبکه‎ها است که صرف نظر از مکان فیزیکی آنها ایجاد می‎شود و به ایجاد دامنه‎های انتشار کوچک‎تر در یک سویچ کمک می‎کند. برای این VLANها می‎توان پورتهای متفاوتی را در نظر گرفت. بدون VLAN یک سویچ تمام رابط‎ها به یک سویچ را به عنوان یک دامنه انتشار در نظر می‎گیرد. VLANها فیلترینگ انتشار، آدرس امنیتی، خلاصه سازی، و مدیریت جریان ترافیک را فراهم می‎کند. همچنین محدود کردن یک VLAN به یک سویچ دسترسی واحد حجم کاری Spanning Tree Protocol را کم می‎کند. این کار زمانی مفید خواهد بود که شبکه‎های لایه 3 باید در یک سویچ لایه 2 ساخته شوند. VLANها نوعی از لینک‎های نشانه گذاری شده بین سویچ ها هستند. آنها می‎توانند با یک دیگر پل تشکیل دهند، و یا یک سویچ لایه 3 یا یک روتر می‎تواند به آنها متصل شود. VLANها ویژگی‎های یکسانی شبیه به یک LAN دارند اما دستگاه‎ها را صرف نظر از مکان فیزیکی آنها تعیین می‎کنند. هر سویچ یک VLAN پیش فرض تحت عنوان VLAN 1 دارد که در سویچ فعال شده است. هر چند برای هر VLAN نامی‎ در نظر گرفته می‎شود، اما در زمان ارسال ترافیک تنها شماره VLAN است که اهمیت دارد. VLAN ID که با شماره VLAN برابر است زمانی اضافه می‎شود که یک بسته یک پورت را ترک می‎کند. دستگاه‎های موجود در یک گروه VLAN از یک VLAN ID یکسان استفاده می‎کنند. رایج‎ترین پروتکل‎های VLAN، dot1q و isl هستند که از آنها برای ارتباطات داخلی VLAN استفاده می‎شود. دو روش برای تعیین یک VLAN وجود دارد که VLAN استاتیک و VLAN داینامیک نامگذاری شده‎اند. VLANهای استاتیک مبتنی بر پورت هستند و VLANهای داینامیک با استفاده از نرم افزار ایجاد می‎شوند. استاندارد VLAN، IEEE 802.1 Q است.

Subnet چیست؟

Subnet یا subnetwork زیر مجموعه‎ای از یک شبکه ای‎پی است. تقسیم بندی یک شبکه بزرگ به چند شبکه کوچک‎تر فرآیندی است که Subnet کردن نام دارد. ما با استفاده از یک network mask به منظور تشکیل یک subnet mask یک شبکه را گروه بندی می‎کنیم. Subnet کردن ترافیک شبکه را کاهش می‎دهد، عملکرد شبکه را بهینه سازی و مدیریت آن را ساده‎تر می‎کند. Subnetwork پیچیدگی مسیریابی را افزایش می‎دهد زیرا در یک جدول هر subnet توسط یک مدخل جداگانه ارائه می‎شود. برای اتصال به این شبکه‎ها به یک روتر نیاز است. در IPv4 دلیل اصلی subnet کردن بهبود کارایی و استفاده از آدرس شبکه محدود است. یک شبکه IPv4 از 256 آدرس ای‎پی تشکیل می‎شود. اگر تنها 14 آدرس از این 256 آدرس ای‎پی به یک VLAN اختصاص داده شود، 240 آدرس باقیمانده بلااستفاده خواهد شد. برای جلوگیری از این هدر رفتن آدرس‎های ای‎پی ما می‎توانیم شبکه را به چند subnet تقسیم بندی کنیم که شامل 16 آدرس ای‎پی است. سپس این آدرس‎ها را به گروه مرتبط اختصاص داده و سایر آدرس‎ها را به یک گروه دیگر اختصاص دهیم یا برای استفاده در آینده ذخیره کنیم. یک شبکه محلی که خود بخشی از یک شبکه سراسری یا اینترنت است معمولا subnet router نام دارد.