چگونه از طریق روتر یا مودم از یک کامپیوتر یا گوشی به دستگاه دیگر فایل ارسال کنیم

مناسب‌ترین روش انتقال فایل‌ها در یک شبکه خانگی چیست؟ انتخاب بهترین روش به سیستم‌عامل و دستگاهی که در شبکه قصد ارسال یا دریافت اطلاعات را دارد بستگی دارد. برخی از بهترین راهکارهای انتقال فایل‌ها به شرح زیر هستند:

1. FTP

پروتکل انتقال فایل (FTP) یکی از روش‌های قدیمی، اما کارآمد انتقال فایل در شبکه‌های خانگی است. روش فوق یک مکانیزم استاندارد ارسال فایل میان یک کلاینت و سرور ارائه می‌کند. به‌طور مثال کلاینت ممکن است یک لپ‌تاپ باشد و کامپیوتر شخصی یا هارددیسک متصل به روتر نقش سرور را بازی کند. خوشبختانه پروتکل FTP فارغ از سکو بوده و محدود به سیستم‌عامل نیست. پروتکل فوق پیش از آن‌که هر نوع رابط گرافیکی ابداع شود توسط کاربران خانگی و شرکت‌ها برای انتقال فایل‌ها استفاده می‌شد. اگر روتری که از آن استفاده می‌کنید، مجهز به درگاه یو‌اس‌بی است، امکان اتصال هارددیسک اکسترنال به روتر و تبادل اطلاعات از طریف پروتکل FTP فراهم است. روش فوق یک راهکار ساده برای ساخت یک سرور خانگی است، اما به اندازه به‌کارگیری یک کامپیوتر شخصی پایدار نیست. در زمان استفاده از پروتکل FTP باید از نام کاربری و گذرواژه برای محافظت از داده‌های شخصی استفاده کنید. دقت کنید پروتکل FTP در حالت پیش‌فرض اطلاعات را بدون احراز هویت و هیچ‌گونه رمزگذاری انتقال می‌دهد. روش فوق در شبکه‌های خانگی مشکل خاصی به وجود نمی‌آورد، اما زمانی که FTP در یک شبکه بزرگ‌تر استفاده می‌کنیم یا قصد ارسال اطلاعات روی اینترنت را داریم، به‌کارگیری مکانیزم‌های رمزگذاری و احراز هویت ضرورت پیدا می‌کنند.

2. SMB

دومین روش انتقال فایل در شبکه‌های خانگی به‌کارگیری پروتکل بلوک پیام سرور (SMB) سرنام Server Message Block است. این پروژه توسط آی‌‌بی‌ام ابداع شد، اما در زمان کوتاهی تبدیل به ابزاری شد که کامپیوترهای شخصی مجهز به سیستم‌عامل ویندوز برای برقراری ارتباط روی یک شبکه محلی از آن استفاده می‌کردند. زمانی‌که پوشه‌ای با استفاده از ویندوز اکسپلورر ایجاد می‌کنید و به سایر کاربر اجازه دسترسی به پوشه را می‌دهید، در حقیقت در حال استفاده از SMB هستید. به‌کارگیری SMB محدود به کاربران ویندوز نیست و حتا کاربران پلتفرم مک، لینوکس و سایر سیستم‌عامل‌های مبتنی بر یونیکس قادر به استفاده از آن هستند. اپل پیاده‌سازی پروتکل SMB را SMBX نام‌گذاری کرده و لینوکس نیز به‌نام Samba از آن استفاده می‌کند. در هر دو حالت لپ‌تاپ‌ها می‌تواننند به عنوان سرور یا کلاینت به ایفای نقش بپردازند. SMB به منظور ارسال فایل‌ها میان کامپیوترهای مستقر در یک شبکه محلی چند زیرساختی عملکرد عالی دارد. کاربران برای به‌اشتراک‌گذاری پوشه‌ها و دانلود فایل‌ها تنها باید به بخش شبکه در نوار کنار ابزار مدیریت فایل دقت کنند.

3. AFP

پروتکل فایل اپل (AFP) سرنام Apple Filing Protocol، سیستم اختصاصی اپل به منظور برقراری ارتباط کامپیوتری مختلف MacOS است. اگر از تجهیزات مختلف اپل استفاده می‌کنید، پروتکل فوق بهترین و ساده‌ترین روش برای تبادل فایل‌ها است. درست است که AFP برای دستگاه‌های اپلی طراحی شده است، اما می‌توانید با خرید تجهیزات رسانه خانگی که قادر به پشتیبانی از پروتکل فوق هستند به شکل کاربری از AFP استفاده کنید. اگر از هیچ محصول اپلی استفاده نمی‌کنید، دلیل برای به‌کارگیری پروتکل AFP وجود ندارد.

4. NFS

سیستم فایل شبکه (NFS) سرنام Network File System، پروتکلی است که روی یونیکس و سیستم‌عامل‌های مبتنی بر یونیکس همچون لینوکس قابل استفاده است. قدرت پروتکل فوق در دسترسی کامپیوترهای مختلف به یک سرور است. NFS روی سامانه‌هایی که از پروتکل فوق پشتیبانی کنند، سرعت بالای انتقال داده‌ها را ارائه می‌کند. تنها عیبی که پروتکل NFS دارد، در عدم شفافیت راه‌اندازی این پروتکل حتا زمانی است که از کامپیوترهای مبتنی بر لینوکس استفاده می‌کنید. بخش عمده‌ای از دستورات در ارتباط با خط فرمان هستند و همچنین باید به کامپیوتر شخصی اعلام کنید، اشتراک شبکه را به گونه‌ای mount کند که ظاهرا یک سخت‌افزار فیزیکی به دستگاه متصل شده است. عملکرد پروتکل فوق در زمان به‌اشتراک‌گذاری یک پوشه به گونه‌ای است که احساس می‌کنید پوشه پخشی از سیستم فایلی است. اگر مشکلی در کار کردن با خط فرمان ندارید، راه‌اندازی NFS کار سختی نیست.

5. SSH/SFTP

پروتکل پوسته ایمن (SSH) سرنام Secure Shell یک روش ایمن برای اتصال و مدیریت کامپیوترهای راه دور است. اگر در نظر دارید دستوری روی سرور اجرا کنید که ممکن است در اتاق مجاور یا در شهر دیگری قرار داشته باشد، SSH  بهترین گزینه است. SSH به تنهایی یک پروتکل انتقال نیست و به همین دلیل در تعامل با SFTP استفاده می‌شود تا یک پروتکل انتقال ایمن در اختیار کاربر قرار بگیرد. راهکار فوق روی ایمن است که به شکل رمزگذاری شده یک اتصال را برقرار می‌کند. در حالی که نام SFTP این‌گونه نشان می‌دهد که در حال کار با FTP روی SSH هستیم، اما SFTP و FTP ارتباطی با یکدیگر ندارند. به‌کارگیری SFTP روی یک شبکه ضرورتی ندارد، مگر آن‌که فردی از طریق وای‌فای به شبکه دسترسی داشته باشد و در نظر داشته باشد ترافیک شما را ردیابی کند. به همین دلیل SFTP گزینه بهتری برای انتقال فایل به محیط‌هایی خارج از خانه است. اگر از یک ارتباط مبتنی بر شبکه خصوصی مجازی برای رمزگذاری ترافیک وب استفاده می‌کنید، این شانس را دارید که از FTP برای این منظور استفاده کرده و NFS Share را نصب کنید تا داده‌ها به شکل ایمن‌تری ارسال شوند. دقت کنید اگر از SFTP روی یک شبکه خصوصی مجازی استفاده کنید، در عمل دوباره کاری کرده‌اید که ضرورتی ندارد.

6. DLNA

پروتکل اتحادیه شبکه زندگی دیچیتال (DLNA) سرنام Digital Living Network Alliance به جای آن‌که یک پروتکل انتقال باشد، یک گواهی استاندارد است. اگر در نظر دارید فایل‌ها را برای تلویزیون یا کنسول بازی استریم کنید به سروری با قابلیت پشتیبانی از DLNA نیاز دارید. به منظور استریم فایل‌ها با استفاده از DLNA نباید به سراغ ابزار‌های مدیریت فایل با هدف به‌اشتراک‌گذاری یا دسترسی به فایل‌ها بروید، زیرا محتوایی که توسط DLNA منتشر می‌شود به یک نرم‌افزار اختصاصی نیاز دارد. Plex یکی از بهترین نرم‌افزارها در این زمینه است. گزینه خوب دیگر Emby نام دارد. برنامه‌های یاد شده فایل‌ها را دریافت کرده و به شکل فایل‌ها را انتقال می‌دهند تا دستگاه‌های سازگار با DLNA بتوانند آن‌ها را بخوانند. در این حالت می‌توانید آهنگ‌ها و فایل‌های ویدویی را از دسکتاپ، لپ‌تاپ یا تجهیزات ذخیره‌ساز تحت شبکه استریم کنید. دقت کنید در روش فوق باید نرم‌ازار روی هر دو دستگاه گیرنده و دریافت کننده نصب شده باشد.

کلام آخر

تمامی کدهای نرم‌افزاری و اطلاعات در قابل یک فایل روی سامانه‌ها ذخیره‌سازی می‌شوند. به همین دلیل است که روش‌های مختلفی برای انتقال فایل‌ها در اختیار کاربران قرار دارد. هر یک از روش‌ها کاربردهای خاص خود را دارند، اما برخی از آن‌ها عملکرد بهتری دارند. به‌طور مثال، اگر از ویندوز استفاده می‌کنید و دوست دارید فایل‌ها به ساده‌ترین شکل میان دستگاه‌ها به‌اشتراک‌ قرار گیرد، SMB گزینه مناسبی است. اگر از تجهیزات اپلی استفاده می‌کند، AFP گزینه مناسبی است. اگر قرار است فایل‌ها میان دو کامپیوتر دسکتاپی مبتنی بر لینوکس مبادله شوند، SMB یک راهکار مناسب است. اگر به دنبال برقرار یک ارتباط دائم میان کامپیوترهای دسکتاپی و سروری مبتنی بر لینوکس هستید، NFS گزینه ایده‌آل است. اگر به دنبال تبادل اطلاعات در یک زیرساخت چند سکویی هستید، FTP گزینه مناسبی است. اگر در زمان انتقال فایل امنیت داده‌ها حائز اهمیت است از SFTP استفاده کنید. اگر به دنبال استریم فایل‌های صوتی و ویدویی هستید، DLNA گزینه مناسبی است.