به سنگاپور، نخستین شهر هوشمند جهان خوش آمدید!

از دو سال پیش، ساکنان و مقامات دولتی این کشور همراه با شعار «ملت هوشمند» خود را آماده پیاده‌سازی برنامه بلندپروازانه‌ای کردند تا به عصر دیجیتال سلام کنند. اما به نظر می‌رسد ایده آن‌ها فراتر از چیزی است که تصور می‌شود. از مدت‌ها قبل شبکه فیبر نوری در امتداد طول و عرض این جزیره گسترانیده شده است. این شبکه به هر خانه و اداره‌ای اجازه می‌دهد به‌راحتی به پرسرعت‌ترین اینترنت ممکن دست پیدا کند. به نظر می‌رسد ابتکار ملت هوشمند، این جزیره را به یک آزمایشگاه زنده تبدیل کرده است؛ زمین بازی بزرگ و ایده‌آلی که به‌منظور آزمایش راه‌حل‌های هوشمندانه‌ای که برای حل مشکلات شهری ارائه می‌شوند، استفاده می‌شود. بخشی از این طرح مربوط به شبکه‌ای از حسگرها است که در سرتاسر این جزیره قرار خواهند گرفت. مقامات دولتی مربوطه امیدوار هستند با استفاده از این حسگرها تعدادی از مسائل اساسی و زیربنایی زندگی در سنگاپور را حل کنند. 
دکتر ویویان بالاکریشنان، وزیر امور خارجه سنگاپور که در اجرای طرح ملت هوشمند نقش برجسته‌ای دارد، بر این باور است که این طرح چهره سنگاپور را دستخوش تحولات اساسی خواهد کرد. او در این باره گفته است: «امروزه طبقه متوسط جامعه در کشورهای در حال توسعه، برای نابرابری‌ها و رکورد، نگرانی و وحشت دارد. ما این موضوع را به‌خوبی مشاهده می‌کنیم. با این حال، بر این باور هستیم که طرح ملت هوشمند باعث بهبود مشکلات این‌چنینی در کشور سنگاپور خواهد شد.»

مطلب پیشنهادی

نگاهی تحلیلی به شبکه‌های اجتماعی

با بررسی گراف شبکه چه دانشی به دست می‌آوریم؟

گفته‌های دکتر بالاکریشنان اشاره به این نکته دارد که این طرح به معنای واقعی کلمه قادر است این مشکلات را به طور عملی حل کند و قرار نیست تنها به لحاظ تئوری به بررسی و ارائه راه‌حل برای این مشکلات بپردازد. این طرح کل جامعه را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد، اما در مرحله آزمایشی تمرکزش بر بخش‌هایی است که تأثیر بیشتری بر زندگی ساکنان و شهروندان دارند. در مقطع فعلی، بخش‌های مسکن، بهداشت و درمان از جمله اهداف طرح آزمایشی هستند.

بخش مسکن
زمانی که درباره مسکن عمومی (public housing) سخن به میان می‌آید، ممکن است ذهن شما به سمت بلوک‌های ساختمانی ارزان‌قیمتی معطوف شود که در مناطق محروم اروپا یا آمریکای شمالی ساخته شده‌اند. اما در سنگاپور نیز طیف گسترده‌ای از مسکن‌های عمومی وجود دارد. بیش از 80 درصد از ساکنان (3.2 میلیون نفر) در آپارتمان‌های مقرون‌به‌صرفه‌ای که انجمن مسکن و توسعه این کشور (HDB) ساخته است، زندگی می‌کنند. این حجم گسترده از املاک عمومی موقعیت بی‌نظیری را به وجود آورده است تا تعدادی از ایده‌های موجود در طرح ملت هوشمند در ورطه آزمایش قرار گیرند. 
یکی از اولین گام‌ها برای ورود به حوزه هوشمندی، به کارگیری حسگرها است. هزاران حسگر به‌منظور بررسی وضعیت آپارتمان‌ها در منطقه یوهوا به کار گرفته شده‌اند. همکاری‌ با شرکت‌های خصوصی به مقامات اجرایی اجازه داده است به صورت فوری مصرف انرژی، تولید زباله و آب مصرفی را اندازه‌گیری کنند. برای ورود به عرصه هوشمندی باید یک مشکل اساسی دیگر این جزیره نیز حل شود؛ سنگاپور به سمت استقلال آبی در حال حرکت است، با وجود این، هنوز هم هر ساله باید ده‌ها میلیارد گالن آب از کشور همسایه خود، مالزی وارد کند. در قالب بخشی از این طرح آزمایشی، منطقه یوهوا به سمت سبز شدن در حال حرکت است. این کار با یک سامانه جدید مدیریت زباله‌ها، پانل‌های خورشیدی و تلاش برای احیای آب انجام می‌شود. از طریق برنامه‌های هوشمند، حسگرها بازخوردهایی را بر مبنای رفتار ساکنان در اختیار آن‌ها قرار می‌دهند؛ این کار به ساکنان کمک می‌کند به شکل بهینه‌شده‌ای از منابعی همچون آب، برق و... استفاده کنند. این رویکرد به لحاظ اقتصادی باعث کاهش هزینه خانوارها می‌شود. دولت این داده‌ها را جمع‌آوری کرده و آن‌ها را تحلیل می‌کند تا یک مدل کامپیوتری را شبیه‌سازی کند. این مدل به‌منظور بهبود وضعیت برنامه‌ریزی، طراحی، تعمیر و نگهداری املاک عمومی استفاده می‌شود. الگوی یادشده این ظرفیت را دارد تا به هم صورت منفرد و هم به صورت کلان استفاده شود که همین موضوع از ابتکارات بی‌بدیل طرح ملت هوشمند به شمار می‌‌رود. 

سلامتی
بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته با مشکلات بسیاری در حوزه سلامت جامعه روبه‌رو هستند. افزایش سن جامعه و افزایش هزینه‌های مراقبتی، از جمله این مشکلات به شمار می‌روند و هزینه‌های درمانی را به طرز چشمگیری افزایش می‌دهند. سنگاپور کشوری است که فرهنگ‌های اصیل در آن ارزش خاصی دارد. همین موضوع باعث شده است تا اعضای یک خانواده در بیشتر مواقع به جای آنکه وقت خود را صرف کار کنند، از افراد سالمند مراقبت کنند. هنگامی‌که صحبت از مراقبت‌های بهداشتی به میان می‌آید، طرح ملت هوشمند در کاهش زمانی که در این زمینه سپری می‌شود، کارکرد عینی خود را نشان می‌دهد. در دو سال گذشته، سنگاپور یک سامانه ویژه موسوم به نظارت افراد سالمند (Elderly Monitoring System) را به مرحله اجرا در آورد؛ یک برنامه مراقبتی ویژه که از حسگرهای نصب‌شده روی درها و درون خانه‌ها به‌منظور نظارت بر رخدادها استفاده می‌کند. (شکل 1) اگر فعالیت نداشتن یا هرگونه حادثه دیگری توسط سامانه مراقبتی شناسایی شود، به طور خودکار برای یکی از اعضای خانواده یا یک کارشناس حرفه‌ای به صورت فوری و هشداری پیام ارسال می‌شود. (شکل 2) 

شکل 1: نمایی از حسگرهای حرکتی

شکل 2: هشدارهای فوری که برای اعضا خانواده ارسال می‌شود.

دکتر بالاکریشنان در خصوص وضعیت آزمایشی این سامانه گفته است: «نتایج به‌دست‌آمده رضایت‌بخش بوده‌اند.  این سامانه به اعضای خانواده‌ای که افراد سالمند با آن‌ها زندگی می‌کنند، این آرامش خاطر را داده است که آن‌ها در امنیت قرار دارند.» نکته قابل تأمل این است که افراد خانواده از حرف‌های نادرست با این مضمون که در انجام وظیفه خانوادگی خود کوتاهی کرده‌اند، به دور خواهند بود. در حال حاضر، بخش خصوصی درگیر پیاده‌سازی گسترده سامانه‌ EMS است. البته به این نکته توجه کنید که سازوکار این طرح نظارتی با طرح‌های نظارتی که در حوزه انرژی استفاده می‌شوند، متفاوت است؛ به دلیل اینکه در حوزه انرژی هر فردی ممکن است مسئولیت نظارت بر سامانه‌ها را بر عهده داشته باشد. در طول دوره آزمایشی، این دولت است که به هزینه‌ها رسیدگی می‌کند، اما انتظار می‌رود پس از آنکه نصب سامانه‌ها به طور کامل به پایان رسید و سرویس‌ها آماده بهره‌برداری شدند، ساکنان خود وظیفه نظارت بر هزینه‌ها را بر عهده گیرند. به نظر می‌رسد طرح ملت هوشمند برای آنکه به سمت جلو حرکت کند، باید به سمت تجاری‌سازی این طرح‌ها برود. بر همین اساس دولت آزمایشگاه‌هایی را ویژه کسب‌وکارها تجهیز کرده است تا به این مهم دست پیدا کند. در واقع، کلید موفقیت این طرح‌ها، تجاری‌سازی آن‌ها و تعامل بیشتر با بخش خصوصی است. 
این ایده که برای دریافت درمان‌های پزشکی نیازی نیست خانه خود را ترک کرده یا حتی به دکتر مراجعه کنید، یکی دیگر از ابتکارات این طرح به شمار می‌رود. طرح آزمایشی توان‌بخشی از راه دور، از سال 2014 کار خود را آغاز کرده است و به مراحل پایانی نزدیک می‌شود. هدف این طرح کمک به بیمارانی است که دچار ضایعات مغزی شده‌اند، اما بدون نیاز به مراجعه به بیمارستان‌ها یا مراکز بهداشتی، شانس برگشت به زندگی عادی را دارند. طبق گفته دکتر بالاکریشنان، الگوی بهداشت از راه دور به شهروندان اجازه می‌دهد به‌راحتی درمان‌ها را در خانه خود دریافت کرده و بدون نیاز به مراجعه به بیمارستان‌ها، زمان بیشتری را در کنار اعضای خانواده خود و جامعه سپری کنند. این طرح به اعضای یک خانواده اجازه می‌دهد با آرامش خیال به مراقبت از عزیزان خود بپردازند، بدون آنکه خبری از تخت‌های آزاردهنده بیمارستانی باشد.
در طول آزمایش، تبلت‌ها دستورالعمل‌های ویژه تمرین کردن را در اختیار بیماران قرار می‌دهند. در حالی که فرایند درمان از راه دور با استفاده از مانتیورها، حسگرها و دوربین‌ها کنترل و ضبط می‌شود، هر هفته یک‌بار تبلت‌ها در قالب یک ویدیوکنفرانس و برای برقراری ارتباط چهره‌به‌چهره بین پزشکان و بیماران استفاده می‌شوند. کمتر از یک درصد از شهروندان به عنوان بخشی از این آزمایش در آن حضور داشتند. در طول مدت برگزاری این آزمایش گروهی از متخصصان روش‌های نوین را با روش‌های سنتی مقایسه کردند تا میزان موفقیت آن را بررسی کنند. انتظار می‌رود نتایج این آزمایش‌ها سال آینده میلادی منتشر شود. 

جاده‌ها 
پوستر حمل‌ونقل که ظاهری کودکانه دارد، در اصل یک استراتژی «آزمایشگاه زنده» را به تصویر کشیده است. (شکل 3) سنگاپور از جمله کشورهایی است که در خط مقدم آزمایش ماشین‌های خودران قرار دارد. این کشور به‌آرامی در حال باز کردن در‌های خیابان‌ها به روی ماشین‌ها و اتوبوس‌های خودران است.

شکل 3: دورنمایی از وضعیت ناوگان حمل‌ونقل، نسل بعدی سامانه ERP

در همین زمینه، دانشگاه صنعتی نانیانگ از سه سال پیش مسئولیت انجام آزمایش‌هایی در مقیاس کوچک را بر عهده داشته و به‌تازگی با مشارکت استارت‌آپ NuTonomy که در زمینه ارائه الگوریتم‌ها و نرم‌افزارهای ویژه ماشین‌های خودران به فعالیت می‌پردازد، فرایند آزمایش تاکسی‌های خودران را در خیابان‌های این شهر آغاز کرده است. در حالی که این آزمایش‌ها در حال انجام است، هفته گذشته دانشگاه NTU طرحی ارائه کرد که نشان می‌دهد فرایند آزمایش اتوبوس‌های خودران نیز به مرحله اجرا در آمده است. این اتوبوس‌ها در مسیر مشخصی میان دانشگاه فنی ناینانگ و پارک فناوری CleanTech که مرکز اقتصادی منطقه غربی جوارنگ در سنگاپور به شمار می‌رود، 80 مسافر را جابه‌جا می‌کنند؛ مسیری که طول آن 1.6 کیلومتر خواهد بود. این گروه در نظر دارد در آینده این مسیر را به هشت کیلومتر وسعت دهد. 
پروفسور لام کین یانگ درباره این اتوبوس‌ها گفته است: «هدف از به کارگیری ماشین‌های خودران بهبود سطح ایمنی در جاده‌ها، کاهش ترافیک درون‌شهری و برون‌شهری و کم کردن مشکلات آلودگی است.» پیاده‌سازی این طرح به‌وضوح نشان می‌دهد تلاش برای به کارگیری وسایل نقلیه هوشمند، فراتر از ماشین‌های خودران است.  
حسگرها در قلب ملت هوشمند قرار دارند و دولت سنگاپور از آن‌ها به‌منظور ردیابی ناوگان اتوبوس‌ها استفاده می‌کند. داده‌های خروجی این حسگرها به دولت این توانایی را می‌دهد تا به شناسایی مشکلات مناطق بپردازد و راه‌حل‌های فرموله‌شده‌‌ای را برای پایان دادن به مشکلات ارائه کند. به گفته دکتر بالاکریشنان، این طرح نوآورانه با شناسایی مکان‌هایی که به اتوبوس‌های بیشتری احتیاج داشتند، باعث کاهش 90 درصدی ازدحام شده و زمان سرویس‌دهی مناسب به مردم را به سه تا پنج دقیقه کاهش داده است. 

یکی از اولین گام‌ها برای ورود به حوزه هوشمندی، به کارگیری حسگرها است. هزاران حسگر به‌منظور بررسی وضعیت آپارتمان‌ها در منطقه یوهوا به کار گرفته شده‌اند. همکاری‌ با شرکت‌های خصوصی به مقامات اجرایی اجازه داده است به صورت فوری مصرف انرژی، تولید زباله و آب مصرفی را اندازه‌گیری کنند

گام بعدی مربوط به حمل‌ونقل خصوصی است. سنگاپور بیش از یک دهه است که با استفاده از سامانه پرداخت الکترونیکی عوارض جاده‌ای، مالیاتی را از ماشین‌ها اخذ می‌کند. اما سامانه جدیدی که این کشور در نظر دارد تا سال 2020 راه‌اندازی کند، به‌مراتب جامع‌تر از مکانیزم فعلی خواهد بود. دولت سنگاپور در نظر دارد از یک سامانه ماهواره‌ای ناوبری اجباری دولتی برای همه وسایل نقلیه استفاده کند. این سامانه در سکوت کامل این توانایی را خواهد داشت تا در هر زمان ماشین‌‌ها را تحت نظارت قرار دهد؛ سامانه‌ای که حجم بسیار گسترده‌ای از داده‌ها را برای تجزیه‌وتحلیل تولید خواهد کرد. مقامات با استفاده از اين سامانه مي‌توانند نظارت جامع و دقیقی بر وضعیت ترافیک در سراسر این کشور داشته باشند و همچنین تراکم ترافیک و مشکلاتی را که در خصوص طرح‌های جاده‌ای وجود دارد، بررسی کنند. این سطح از نظارت بر ترافیک که به طور دقیق هر مکان و هر زمانی را که خوردوها در جاده‌ها حضور داشته‌اند نشان می‌دهد، در نوع خود بی‌سابقه است.
دکتر بالاکریشنان گفته است: «باز هم این فناوری مزایای کاملاً مشهودی را برای شهروندان به همراه خواهد داشت. نسل بعدی سامانه‌های ERP می‌توانند خدمات ارزش‌افزوده‌ای را که برای رانندگان سودمند خواهد بود، ارائه کنند.» پارکومترهای کنار جاده‌ای به دور انداخته خواهند شد؛ به دلیل اینکه شبیه به پرداخت الکترونیکی عوارض جاده‌ای، صورت‌حساب‌ها به طور خودکار تولید شده و پرداخت می‌شوند. این رویکرد دیگری است که دولت بر روی آن پافشاری دارد و در نظر دارد از پرداخت‌های نقدی دوری جسته و به سمت پرداخت‌های الکترونیکی حرکت کند. سامانه ترافیکی نیز داده‌های جمع‌آوری‌شده را به‌منظور ارائه اطلاعات دقیق و به‌موقع وضعیت ترافیکی در اختیار رانندگان قرار خواهد داد.

سنگاپور مجازی (Virtual Singapore)
نکته مهم در خصوص هر یک از این طرح‌ها این است که حسگرها، بازیگر اصلی آن‌ها هستند. اما زمانی که حسگرها با یکدیگر ترکیب شوند، زیرساختی به نام سنگاپور مجازی را به وجود خواهند آورد. سنگاپور مجازی با مشارکت بخش دولتی و خصوصی نه تنها مدلی گسترش‌پذیر از این جزیره را ایجاد خواهد کرد، بلکه مدلی را ارائه خواهد داد که جزئیات باریک‌بینانه بسیاری را در خود جای خواهد داد. (شکل 4) مدلی که نه تنها ابعاد دقیق هر ساختمانی در آن به‌وضوح در دسترس خواهد بود، بلکه مکان قرارگیری هر پنجره نیز مشخص خواهد بود.

شکل 4: نمای اولیه از زیرساخت سنگاپور مجازی

کافی است برای یک لحظه مدل‌های سه‌بعدی نقشه‌های ارائه‌شده اپل یا گوگل را تصور کنید، با این تفاوت که می‌توانید به درون هر ساختمان وارد شوید و طرح‌های درون آن را مشاهده کنید. در حالی که طراحی این چنین مدلی در نوع خود چشمگیر و کاملاً جذاب است، زمانی که داده‌های حسگرها اشیای درون این مدل را تغذیه کنند، بیش از پیش دل‌نواز خواهد شد و نمایش بی‌نظیری از این شهر را به تصویر خواهد کشید. برای یک لحظه تصور کنید داده‌های کل شهر در یک مدل گسترش‌پذیر در دسترس باشند؛ یعنی اطلاعات مربوط به حرکت خودروها، جریان انتقال آب، فاضلاب و برق همگی در یک مکان در دسترس باشند. در همین حال خروجی دوربین‌های امنیتی، دستگاه‌های سنجش کیفیت هوا (یک برنامه آزمایشی که دانش‌آموزان با پوشیدن حسگرها به شناسایی عوامل محیطی می‌پردازند)، مشاهده تراکم جمعیت، بررسی سطح بلندی اصوات شهری و... را به اطلاعات پیشین اضافه کنید. 
جالب‌تر آنکه در‌های این شهر مجازی به روی هر شهروندی باز خواهد بود. دکتر بالاکریشنان گفته است: «سنگاپور مجازی طرحی است که در نظر دارد به یک زیرساخت داده‌ای مشترک که در آن پژوهشگران، شهروندان و کسب‌وکارها با یکدیگر در ارتباط هستند، تبدیل شود. این مدل با استفاده از داده‌هایی که جمع‌آوری شده‌اند، به تجسم‌سازی کمک خواهد کرد و اجازه خواهد داد به شبیه‌سازی موقعیت‌های پیچیده بپردازید.» (شکل 5) طرح‌های بسیار هوشمندانه‌ای در زمینه توسعه ساختمان‌های جدید در دست اقدام است؛ مدل جدید در نظر دارد چگونگی نحوه عبور جریان هوا، سیگنال‌های مخابراتی یا تأثیر حضور گیاهان بر مناطقی را که در مجاورت این جریان‌ها قرار دارند، بررسی کند. مدل جدید نشان خواهد داد چه مناطقی به اتوبوس‌های بیشتری احتیاج دارند یا کدام‌یک از ایستگاه‌های اتوبوس کمتر استفاده می‌شوند. 

شکل 5: سنگاپور مجازی می‌تواند برای شبیه‌سازی موقعیت‌های پیچیده استفاده شود. 

در حوزه مراقبت‌های بهداشتی، مدل پیشنهادی می‌تواند بیماری‌ها را پیش‌بینی و نوع شیوع آن‌ها در سنگاپور را بررسی کند. سنگاپور سومین کشور جهان به شمار می‌رود که بیشترین تراکم جمعیتی در هر شهر را از آن خود کرده است. در نتیجه محافظت در برابر بیماری‌های واگیردار در اولویت تمامی کارها قرار دارد. بخشی از این اطلاعات در قالب یک برنامه عمومی، هم‌اکنون در دسترس هستند. سنگاپوری‌ها می‌توانند به وضعیت ترافیک، اطلاعات مربوط به پارک، دوربین‌های امنیتی و داده‌های عمومی آنلاین دسترسی داشته باشند. همراه با سنگاپور مجازی، داده‌های بهتر و البته بسیار بیشتری به دست 
خواهد آمد. 

یک جهان هوشمندتر
جغرافیای منحصربه‌فرد سنگاپور، آن‌ را به یک آزمایشگاه زنده تبدیل کرده است. همه ایده‌هایی که به آن‌ها اشاره کردیم، می‌توانند به‌راحتی آزمایش شده و به طور بالقوه تجاری‌سازی شوند؛ بدون آنکه با مشکلات رایجی همچون قوانین سخت‌گیرانه روبه‌رو شوند. با وجود این، طرح‌های مذکور به‌سختی می‌توانند در خارج از این کشور استفاده شوند. دکتر بالاکریشنان بر این باور است که این طرح‌ها می‌توانند به صورت سفارشی و کاربردی در شهرهای دیگر جهان استفاده شوند. در حالی که به‌سختی می‌توان تصور کرد سامانه‌های ماهواره‌ای ناوبری بتوانند حرکت هر ماشین در شهر نیویورک را رصد کنند، راهکارهای مشابهی برای جمع‌آوری این داده‌‌ها وجود دارند.

 این ایده که برای دریافت درمان‌های پزشکی نیازی نیست خانه خود را ترک کرده یا حتی به دکتر مراجعه کنید، یکی دیگر از ابتکارات این طرح به شمار می‌رود. 
طرح آزمایشی توان‌بخشی از راه دور، از سال 2014 کار خود را آغاز کرده است و به مراحل پایانی نزدیک می‌شود

دنیای پیرامون ما به سرعت در حال حرکت به سمت وسایل نقلیه خودران است و در طول چند دهه آینده، این احتمال وجود دارد که اکثر ماشین‌ها داده‌های بیشتری را درباره محیط اطراف خود و وضعیت ترافیکی که هم‌اکنون در آن گرفتار شده‌اند، به دست آورند؛ داده‌هایی که به‌منظور بهبود جریان ترافیک و الگوهای جاده‌ای جمع‌آوری خواهند شد. همین منطق می‌تواند در خصوص خانه‌ها نیز صدق ‌کند. آپارتمان‌ها و خانه‌های ما به طور فزاینده‌ای در حال تبدیل شدن به موجودیت‌های هوشمند هستند. این ‌کار با بهره‌مندی از ابزارهایی انجام می‌شود که توسط شرکت‌ها ساخته شده و قادر هستند اطلاعات به‌روزشده و فوری ارائه کنند. اگر سنگاپور ثابت کند که می‌توان از این داده‌ها به‌خوبی استفاده کرد، در نتیجه این احتمال وجود دارد که ما نیز بتوانیم داده‌های موردنیاز خود را جمع‌آوری کرده و با استفاده از روش‌های مشابهی از آن‌ها استفاده کنیم. یکی از اهداف اصلی ملت هوشمند این است که این کشور را به عنوان معیاری برای شهرهای آینده تبدیل کند و نشان دهد این شهرها چگونه باید این رویکرد را عملی سازند. دکتر بالاکریشنان در این باره گفته است: «این طرح‌ها تا به آنجا پیش خواهند رفت که اگر زمانی از سنگاپور بازدید کنید، بتوانید بگویید که آینده را مشاهده کرده‌اید.»

اعتماد و شفاف‌سازی
زمانی‌که درباره ملت هوشمند و سنگاپور مجازی سخن به میان می‌آید، واکنش‌های مردم عمدتاً حول سه جمله «شگفت‌انگیز است!»، «وحشتناک است!» یا «شگفت‌انگیز و وحشتناک است!» می‌چرخد. حفظ حریم خصوصی و مسائل امنیتی تقریباً با هر جنبه از این طرح‌ها در تعامل مستقیم قرار دارد. برای آنکه بتوانید به‌درستی به سطحی از اعتماد‌سازی و شفاف‌سازی نگاهی بیندازید، باید شاخص‌‌های مختلف این کشور را در ابعاد مختلف بررسی کنید. سنگاپور به لحاظ شاخص دموکراسی در رتبه 74 جهان قرار دارد. این کشور بهترین رتبه را در خصوص آزادی‌ها و به‌ویژه آزادی‌های مدنی و حقوق سیاسی از آن خود کرده است. با وجود این، پیاده‌سازی این طرح به حکومت اجازه می‌دهد به شکل گسترده و برخطی بر همه چیز نظارت داشته باشد. در حالی که کارشناسان بر این باور هستند که چند گره کور در زمینه حریم خصوصی و شفافیت در برنامه ملت هوشمند وجود دارد، دکتر بالاکریشنان عنوان کرده است: «در این طرح عمدتاً داده‌های بی‌نام جمع‌آوری خواهند شد. داده‌ باز/آزاد (open data) در قالب یک رویکرد مبتنی بر جامعه متن‌باز آماده می‌شود؛ جامعه‌ای که مشخصه‌های بارز آن‌ سطح بالایی از اعتماد، شفافیت و صراحت است. علاوه بر این مقامات این کشور با مشاوران امنیتی مستقل در تعامل خواهند بود تا این کارشناسان صحت و ایمنی داده‌هایی را که در عملیات مختلف استفاده می‌شوند، ممیزی کنند.»  

هدف از به کارگیری ماشین‌های خودران بهبود سطح ایمنی در جاده‌ها، کاهش ترافیک درون‌شهری و برون‌شهری و کم کردن مشکلات آلودگی است

اما، تنها دولت نیست که درگیر این طرح خواهد بود؛ بخش بزرگی از زمین بازی ملت هوشمند در تعامل و مشارکت با کسب‌وکارها و شهروندان خواهد بود. شهروندان به طور گسترده‌ای به دنبال سرویس‌های عمومی و باکیفیت‌تری هستند که پاسخ‌های فوری در اختیار آن‌ها قرار دهند. بخش خصوصی، کلیدی برای دستیابی به این نیاز شهروندان است. بر همین اساس داده‌های دولتی بیشتری در قالب یک فرمت قابل فهم ماشینی که تمرکزش بر کاربردی بودن فرایندها است، منتشر شده است. در نتیجه توسعه‌دهندگان عمومی و بخش‌های ثالث می‌توانند از طریق توابع واسط برنامه‌نویسی به شکل سریع‌تری به این داده‌ها دسترسی داشته باشند. کسب‌وکارها با توجه به سودآوری‌ای که انتظار دارند به دست آورند، این داده‌ها را بررسی کرده و تصمیم‌ نهایی خود را اتخاذ خواهند کرد. به این شکل تمامی صنایع می‌توانند حضور فعالانه‌تری در این طرح داشته باشند. یک فعال تجاری در این باره گفته است: «این احتمال وجود دارد که در بعضی موارد طرف‌های درگیر این طرح دولت، یعنی بخش خصوصی و شهروندان به گفت‌وگوهای مستقیم و جلسات مشترکی درباره تعریف پارامترهایی که یک وضعیت برد-برد را برای هر دو طرف به وجود ‌آورد، نیاز داشته باشند.» فعال دیگری گفته است: «داده‌های خصوصی شهروندان برای پیاده‌سازی طرح‌های خوب اقتصادی و همچنین رشد نسبی خدمت‌رسانی به آن‌ها که باعث افزایش کیفیت زندگی‌‌شان خواهد شد، مفید خواهد بود.»
در نهایت شاید برای سنگاپوری‌ها این سؤال بزرگ مطرح باشد: «چقدر از اطلاعات خصوصی ما با نام رشد اقتصادی و راحتی مورد نیاز خواهند بود؟» در حال حاضر به نظر می‌رسد پاسخ این سؤال تنها یک کلمه باشد: «زیاد.».