ماهواره‌های دوقلو

با ماهواره‌های MarCO روشی جدید در مخابره پیام‌ها در مأموریت‌های فضایی آزموده شد. این دو ماهواره که با نام‌های MarCO A و MarCO B شناخته می‌شوند،  از رده ماهواره‌های موسوم به  CubeSat بوده وبسیار کوچک و ارزان‌قیمت هستند.
در مأموریت‌های گذشته برای آگاهی از وضعیت مریخ‌نورد در دقایق بحرانی پیش از فرود، به منظور تبادل داده بین پایگاه زمینی و مریخ‌نورد از مدارگردهایی که در مدار مریخ وجود داشتند استفاده می‌شد. مهندسان ناسا به این بازه زمانی حساس، «هفت دقیقه وحشت» می‌گویند چرا که در این بخش از مأموریت، یک نقص جزیی، شکست پروژه را به همراه خواهد داشت. از همین رو ارتباط مخابراتی مناسب بین زمین و مریخ‌نورد در این چند دقیقه بسیار حیاتی است.

استفاده از مدارگردها برای ارتباط با مریخ‌نورد و زیر نظر داشتن وضعیت آن، معایبی دارد از جمله اینکه باید مدارگرد را به مدار جدیدی راهنمایی کنیم تا ارتباط بطور مؤثرتری انجام شود و این کار زمان‌بر است و سبب مصرف سوخت بیشتر و کاهش عمر مفید مدارگرد نیز خواهد شد. مهمتر از آن، در روش‌های قدیمی مدت زمان رسیدن اطلاعات از مدارگرد به زمین بسیار زیاد است بطور مثال اگر از مدارگرد MRO برای انتقال اطلاعات مربوط به وضعیت اینسایت استفاده می‌شد، آگاهی از وضعیت اینسایت سه ساعت طول می‌کشید. اما ماهواره‌های MarCO از روشی موسوم به bent-pipe relay برای ارسال داده‌ها به زمین استفاده کردند و بدین ترتیب فقط  ۸ دقیقه و ۷ ثانیه برای آگاهی از وضعیت اینسایت زمان صرف می‌شد یعنی همان مدت زمانیکه یک پیام باید فاصله مریخ تا زمین را بپیماید.

مطلب پیشنهادی

سلفی مریخی

موفقیت پروژه  MarCO این امید را ایجاد کرده است که در مأموریت‌های آینده از این رده ماهواره‌ها برای ارتباطات زنده و با کمترین تأخیر استفاده شود. در جریان فرود اینسایت، مأموریت MarCO حدود ۱۹ دقیقه به طول انجامید. شروع ارسال داده‌های تله‌متری ۷ دقیقه پیش از ورود اینسایت آغاز شد، در ۷ دقیقه بعدی ادامه داشت و ۵ دقیقه پس از فرود پایان یافت و در این مدت، ماهواره‌ها با کمترین تأخیر ممکن متخصصان پایگاه زمینی را از وضعیت اینسایت باخبر می‌کردند. البته پایگاه زمینی با کمک داده‌های دریافتی از MRO، صحت داده‌های ارسال شده توسط ماهواره‌های MarCO را بررسی می‌کرد.