دانشمندان چگونه حافظه فعال انسان را به وضعیت اولیه خود باز می‌گردانند؟

دانشمندان از یک مکانیزم مبتنی بر مدل توسعه محاسباتی گسترش‌پذیر با فاصله زمانی طولانی و برش زمانی استفاده می‌کند. مکانیزمی که توصیف می‌کند چگونه نورون‌ها خاطرات کدگذاری شده را تعریف می‌کنند و به خوبی دانش لازم برای یادآوری آگاهانه خاطرات در غالب کلمات، حوادث، زمان و مکان را دارند. بر همین اساس محققان موفق شده‌اند روش‌های جدیدی برای تحلیل و رمزگشایی این سیگنال‌های عصبی پیدا کنند. این تحقیقات به دانشمندان نشان داده است که چگونه تحریک هدفمند ممکن است به مغز این توانایی را بدهد تا خاطرات جدید را بعد از آسیب‌های وارد شده مجددا به یاد آورد. آسیب ضربه مغزی یک موضوع جدی است که ممکن است برای هر فردی رخ دهد. مشکلی که در نهایت باعث می‌شود، افراد در بازیابی خاطرات خود دچار مشکل شوند. این مشکل زمانی حادتر می‌شود که بدانیم ظرفیت مغز در حفظ خاطرات جدید نیز به همان نسبت کاهش پیدا می‌کند. با توجه به ابعاد این مشکل، تاکنون چند روش درمانی مؤثر برای کاهش پیامدهای بلند مدت TBI ابداع شده است. پروژه‌هایی همچون "بازگرداندن حافظه فعال" RAM ( سرنام Restoring Active Memory) را به مرحله اجرا درخواهد آورد. هدف اصلی پروژه RAM طراحی یک مکانیزم بی سیم است، اما یک دستگاه پزشکی که در غالب یک رابط عصبی کاشتنی برای استفاده بالینی انسان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، از دیگر قابلیت‌های قابل توجه این پروژه شناخته می‌شود. این پروژه اولین بار روی سربازان ایالات متحده آزمایش شد. در این پروژه تراشه ویژه‌ای در مغز سربازان کاشته شد که به آن‌ها در بازیابی خاطراتشان کمک می‌کرد. این تراشه برای کمک به سربازانی است که دچار آسیب‌های مغزی می‌شوند. تراشه‌های RAM قبل از آن‌که سربازان به جنگ اعزام شوند در مغز آن‌ها کاشته خواهد شد.

در شیوه ابداع شده خاطرات یک فرد روی تراشه کاشته شده، ذخیره‌سازی می‌شود و در ادامه هر زمان مغز سربازی در جنگ دچار آسیب‌دیدگی شود، دانشمندان با استفاده از اطلاعاتی که روی این تراشه ذخیره‌سازی می‌شود، این توانایی را دارند تا خاطرات فرد را مورد بازیابی قرار دهند. برای این منظور تراشه فوق توانایی جمع‌آوری سیگنال‌هایی که توسط مغز ساطع می‌شود را دارد. خاطرات انسان‌ها توسط پروتنینی به نام mRNA تولید می‌شود. این پروتئین سلول‌های عصبی مغز را به یکدیگر متصل کرده و در نتیجه باعث تولید خاطرات می‌شود. دارپا در زمان آغاز به کار این طرح اعلام کرده بود که این فناوری به یاری افرادی می‌آید که بیماری آلزایمر دارند. این پروژه در شرایطی به مرحله اجرا در خواهد آمد که نزدیک به چهار سال دانشمندان درباره نحوه کاشت این تراشه در مغز انسان‌ها مطالعه می‌کردند. جاستین سانچز مدیر بخش فناوری‌های زیستی در این خصوص گفته است: «زمانی‌که این پروژه فاز آزمایشی و اجرایی خود را به‌طور کامل به پایان برساند، آن‌گاه این توانایی را خواهیم داشت تا در مورد چگونگی تحریک مغز انسان اطلاعات جامعی به دست آوریم. به‌طوری که به افرادی که با مشکلات دستگاه عصبی روبرو هستند، کمک کنیم. ما هنوز به‌طور قاطع نمی‌توانیم تاریخی برای انتشار نتایج آزمایش‌های خود ارائه کنیم.»

دانشمندان چرا می خواهند تراشه‌های کاشتنی در مغز انسان قرار گیرد؟

مغز انسان‌ها سیگنال‌های الکتریکی ساطع می‌کند. زمانی که سیگنالی ارسال می‌شود، یک تراشه کاشته شده در مغز این سیگنال‌ها را دریافت کرده و آن‌ها را می‌خواند. دانشمندان مستقر در آزمایشگاه‌های علوم اعصاب که روی فناوری‌‌های BCI در حال کار هستند تمایل دارند از این موضوع مطلع شوند که چگونه می‌توانند از کاشتنی‌ها برای ترجمه افکار و انتقال آن‌ها به مغز انسان‌ها استفاده کرد. به‌طوری که فرد توانایی انجام حرکات عادی را داشته باشد. راه رفتن اصلی‌ترین هدفی است که آزمایشگاه‌های غیر دولتی به دنبال آن هستند. برنامه‌هایی شبیه به RAM و REMIND سعی دارند به این مهم دست پیدا کنند که چگونه کاشتنی‌های مغزی ممکن است به بهبود درمان افرادی که آسیب‌های مغزی به سر آن‌ها وارد شده کمک کنند. سایت فیوژن می‌گوید: «هدف اصلی پروژه‌هایی که در ارتباط با مغز دنبال می‌شوند؛ همگی کاربردهای نظامی و تهاجمی ندارند، بلکه هدف ساخت دستگاه‌هایی است که برای درمان بیماران توسعه پیدا کنند. ظواهر امر نشان می‌دهد، تحقیقات پیرامون مغز انسان و تلفیق فناوری با مغز در جهت دست یافتن به اسرار پنهان هوش مصنوعی است.» جاکوبسن می‌‌گوید: «سازمان‌های نظامی اعلام می‌دارند که هیچ برنامه‌ای برای تولید سلاح‌های مستقل ندارد. سلاح‌هایی که به‌طور کامل توسط هوش مصنوعی هدایت و کنترل شده و هر زمان شرایط اضطراری به وجود آید، بدون دخالت انسانی واکنش نشان خواهند داد، اما سؤال این است که آن‌ها تا چه اندازه به حرفی که زده‌اند، باور دارند؟»  پروژه‌های کنترل مغز تنها محدود به درمان آسیب‌دیدگی‌ها نیست، بلکه قرار است به انسان‌ها این توانایی را بدهند تا از طریق افکار خود با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. اریک اشتات پژوهشگر علوم اعصاب می‌گوید: «زمانی که مغز انسان چیزی شبیه به یک مودم داشته باشد، دیگر معنای فکر کردن درباره انجام کاری به‌طور کامل دگرگون می‌شود. در ظاهر همه چیز خوب به نظر می‌رسد، اما چنین فناوری در آینده این پتانسیل را دارد تا به یک سلاح تبدیل شود؟»