اپراتورهای مجازی تلفن همراه کیستند و چه می‌کنند؟

در سال های اولیه ورود تلفن همراه به کشور، ارائه خدمات سیم کارت تنها منحصر به سازمان مخابرات بود. اما با ورود ایرانسل به این بازار، انحصار در این حوزه شکسته شد و متعاقبا باعث رقابت و پیشرفت گردید. در حال حاضر 4 اپراتور همراه موبایل یا (MNO (Mobile Network Operator در ایران فعالیت می کنند که عبارند از : همراه اول (شرکت مخابرات ایران)، ایرانسل (شرکت خدمات ارتباطی ایرانسل)، شرکت خدمات ارتباطی رایتل و شرکت سازمان منطقه آزاد کیش .

اما در کنار این اپراتور های اصلی، اپراتور های مجازی یا (MVNO (Mobile Virtual Network Operator ها در حال شکل گیری هستند. یک اپراتور مجازی در واقع نوعی اپراتور موبایل است که عملاً دارای هیچ گونه تجهیزات فیزیکی و رادیویی مستقل نیست اما با همکاری و ایجاد قرارداد با یک یا چند از اپراتور های اصلی موبایل، اقدام به ارائه خدمات گوناگون می کند. اپراتور مجازی می تواند مشتری، سرویس پشتیبانی، مرکز تماس، بسته‌ها و تعرفه‌ها، برند تجاری و همچنین دفاتر فروش خاص خود را داشته باشد.

تفاوت اپراتور های مجازی با اپراتور های اصلی موبایل

اما سوال اصلی اینجاست: وقتی اپراتور های اصلی در حال ارائه فعالیت هستند، چه لزومی دارد که بخشی از شبکه زیرساخت و رادیویی خود را در اختیار اپراتور های مجازی قرار دهند تا به نحوی همان خدمات آن ها را به مشتریان ارائه دهند و رقیب آن ها شوند؟ پاسخ مشخص است: افزایش کیفیت و رضایت مندی از طریق ایجاد فضایی پویا و رقابتی. این فضا که باید برای اپراتور های اصلی موبایل به گونه ای الزام آور باشد، از طریق سازمان تنظیم مقررات رادیویی (رگولاتوری) صورت می گیرد.

با این وجود، وقتی اپراتور های مجازی با حمایت سازمان تنظیم مقررات توانستند بخشی از تجهیزات زیرساخت اپراتور های اصلی را در اختیار بگیریند، آیا مانند همان اپراتور های اصلی هستند؟ در واقع این اپراتور ها تفاوت هایی با اپراتور های اصلی دارند که عبارتند از :

مطلب پیشنهادی

در نمایشگاه تلکام 2017

تماشا کنید: معرفی اپراتور جدید لوتوس‌تل

• شبکه و زیرساخت :

اپراتور های مجازی نمی توانند از خود شبکه رادیویی و زیرساخت ارتباطی داشته باشند و بنابراین ارائه خدمات آن ها در بستر اپراتور های اصلی صورت می گیرد.

• توسعه شبکه و ظرفیت ها:

به دلیل عدم وجود زیرساخت مستفل، در صورت نیاز پیدا کردن به افزایش ظرفیت، این اپراتور ها قادر به توسعه شبکه خود نیستند مگر آنکه اپراتور های اصلی شبکه خود را توسعه دهند.

• تعرفه:

تعرفه ارائه خدمات اپراتور های مجازی می تواند متفاوت از اپراتور های اصلی باشد. البته کلیه تعرفه خدمات این اپراتور های تحت تایید و نظارت سازمان تنظیم مقررات صورت می گیرد.

• سیم کارت و شماره:

اپراتور های های مجازی می‌توانند سیم کارت مخصوص به خود را با قیمت  و شماره و پیش شماره مخصوص خود که از رگولاتوری دریافت می‌کنند، به مشتریان خود ارائه نمایند. این ارائه سیم کارت و شماره با برند تجاری اپراتورهای مجازی ارائه می‌گردد.

• خدمات، مهم ترین تفاوت

مهم ترین تفاوت که سبب حیات اپراتور های مجازی‌ می‌شود، خدمات آن ها است. در واقع اپراتور های مجازی می‌توانند با ارائه انواع مختلف خدمات در بستر فیزیکی اپراتور های اصلی، هم واسط بین اپراتور های اصلی و مشترکین شوند و هم با عدم درگیر شدن در لایه های سخت افزار، تمامی تمرکز خود را بر ارائه سرویس های متنوع و با کیفیت به مشترکین خود قرار دهند.

مزیت های اپراتور های مجازی تلفن همراه

اما به عنوان یک مشتری، چرا باید اپراتوری های مجازی مطلوب ما باشند؟ جواب این سوال در یک کلمه نهفته است: کیفت خدمات. اپراتور های مجازی تلفن همراه می‌توانند خدمات گسترده ای را شامل سرويس پيام كوتاه(SMS) ، سرويس پيام صوتي(VMS)، سرويس نمايشگر (CLIP)، سرويس انتظار مكالمه (Call Waiting)، سرويس انتقال مكالمه(Call Divert)، سرویس اتصال به اینترنت ،کنفرانس تلفنی (call conference)، ، نمایش محدوده انتن دهی روی صفحه گوشی (Cell-Info)، دریافت پیام های فرهنگی و تبلیغاتی روی صفحه گوشی(cell-Broadcasting) و ... ارائه دهند. علاوه بر خدمات اصلی، خدمات ارزش افزوده گوناگونی با طرح ها و تعرفه های گوناگون ارائه می‌شود که مشترک می‌تواند بنابر نیاز و کیفیت دریافتی، اپراتور خود را انتخاب نماید.

مزیت دیگر استفاده از اپراتور‌های مجازی، قالیت مالکیت‌های مجزاست. از آنجایی که طبق قوانین سازمان تنظیم مقررات، هر شخص حقیقی می‌تواند حداکثر 10 سیم کارت از یک اپراتور داشته باشد، با توجه به اینکه اپراتور مجازی نیز یک اپراتور مجزاست، این امکان وجود دارد که در بستر یک اپراتور اصلی تعداد بیشتری سیم کارت توسط یک شخص حقیقی دریافت شود.

همچنین به جهت ایجاد رقابت، اپراتور‌های مجازی می‌توانند خدمات خود را به صورت خلاقانه تر و ساده تری به مشتریان خود ارائه دهند. این اپراتور‌ها می‌توانند دفاتر فروش و نمایندگی خود را در مناطقی که اپراتور‌های اصلی ممکن است نتوانند خدمات مطلوبی ارائه نمایند ( مانند روستاها یا حومه شهرها) خدمت رسانی کنند. این موضوع در نهایت سبب افزایش کیفیت خدمات به مشتریان می‌گردد.

در واقع اپراتور‌های مجازی به دلیل عدم درگیری با بخش زیرساخت و فیزیکی شبکه، می‌توانند سرمایه و تمرکز حداکثری خود را بر روی ارائه هر چه بهتر سرویس‌ها به مشترکین خود کنند که از یک سو به دلیل استفاده از زیرساخت اپراتور‌های اصلی سبب سودآوری برای این اپراتور‌ها شده و از سوی دیگر سبب افزایش کیفت خدمات و رضایتمندی مشتریان می‌شوند.

در حال حاضر سه شرکت کیش سل پارس (سامانتل)، توسعه ارتباطات همراه شاتل (شاتل موبایل) و شرکت پارسیان همراه لوتوس (لوتوس تل)، با دریافت پروانه اپراتور مجازی تلفن همراه از سازمان تنظیم مقررات، در حال ارائه خدمات خود می‌باشند.