پنج استراتژی برای موفقیت مرکز داده نرم‌افزار محور

هدف اول سازمان از حرکت به‌سوی مراکز داده نرم‌افزارمحور، دستیابی به‌چابکی و ارائه سریع‌تر خدمات و پاسخ‌گویی به نیازهای مشتریان و کاربران توسط سرویس‌های مبتنی بر کلاود است. هدف بعدی خودکارسازی و هماهنگی بیشتر میان بخش‌های مختلف یک سیستم آی‌تی و درنتیجه کاهش هزینه‌های جاری و نگه‌داری سامانه‌های کامپیوتری و ذخیره‌سازی شبکه است. در یک مرکز داده نرم‌افزارمحور تمام تجهیزات و سرویس‌ها در جای مناسب خودشان تثبیت و به کار گرفته می‌شوند، حداکثر خودکارسازی اتفاق می‌افتد، سیاست‌های کسب‌وکار به‌طور کامل پیاده‌سازی شده و خدمات را به‌پیش می‌برند و درنهایت یک مدیریت مرکزی برای دستیابی به کارایی بیشتر فراهم می‌شود. یک SDDC می‌تواند یک مانیتورینگ را برحسب تقاضا و پاسخ‌گویی خودکار در کسری از ثانیه برای رسیدن به بهره‌وری مناسب منابع شبکه و ذخیره‌سازی انجام دهد. در این مقاله می‌خواهیم پنج استراتژی برای رسیدن به حداکثر موفقیت در هنگام حرکت به‌سوی مراکز داده نرم‌افزارمحور ارائه دهیم (شکل 1).

  شکل1: شمای کلی از معماری مراکز داده نرم‌افزارمحور؛ لایه‌های زیرین شبکه سخت‌افزارهای انتقال اطلاعات هستند و در لایه‌های بالاتر ماشین‌های مجازی و برنامه‌های کاربردی برای کنترل اطلاعات و سرویس‌ها نصب می‌شوند.

شرکت‌های ارائه‌دهنده راهکارهای نرم‌افزارمحور برای ذخیره‌سازی، شبکه‌سازی و محاسبات؛ پیش‌بینی می‌کنند درنتیجه به‌کارگیری مراکز داده نرم‌افزارمحور حدوداً 75 درصد در هزینه‌های سرمایه‌گذاری (Capex) و 55 درصد در هزینه‌های اجرایی (Opex) صرفه‌جویی شود. کارشناسان فناوری نیز از مراکز داده نرم‌افزارمحور حمایت و پشتیبانی می‌کنند؛ چون اعتقاددارند این فناوری و راهکار می‌تواند مراکز داده سنتی را از بین برده و در بخش‌های ذخیره‌سازی، شبکه‌سازی و قدرت محاسباتی تغییرات گسترده‌ای ایجاد کند تا سازمان‌های متوسط و بزرگ بتوانند از زیرساخت‌های سرورهای مجازی برای رسیدن به بلوغ کامل استفاده کنند. بااین‌وجود؛ فناوری به‌تنهایی نمی‌تواند خوب، کافی و موفقیت‌ساز باشد. نصب و پیاده‌سازی SDDC نیاز به بازمهندسی در برخی فرآیندها برای رسیدن به هزینه‌های کمتر، بهره‌وری بیشتر در کسب‌وکار و چابکی در ارائه خدمات به مشتریان دارد. اکنون، با دانستن این اهداف و پارامترهای کلیدی به سراغ استراتژی‌های موردنیاز برای به حداکثر رساندن موفقیت در راه‌اندازی یک مرکز داده نرم‌افزارمحور می‌رویم.

1. شروع کوچک
بزرگ‌ترین مانع برای شرکت‌ها درحرکت و به‌کارگیری مراکز داده نرم‌افزارمحور، اصلاح اینرسی یا همان سکون و لختی است. یک باور غلط در میان مدیران آی‌تی وجود دارد که سرمنشأ آن شرکت‌های ارائه‌دهنده راهکار و محصولات بازار هستند. باور غلط این است که باید تمام بخش‌های یک مرکز داده به‌طور همزمان و ضرب‌الاجلی به فناوری جدید سوییچ کند. این باور غلط و تهدیدآمیز است. حرکت به‌سوی SDDC می‌تواند بسیار آرام و با برنامه‌ریزی به‌صورت تعریف یک پروژه در مقیاس کوچک با یک سرویس سطح پایین مشخص یا فعال کردن یک ابزار و دستگاه در هر یک از بخش‌های مرکز داده سنتی باشد. برای مثال، می‌توانید یک‌بار کار ذخیره‌سازی مربوط به یک پایگاه داده محدود به یک پروژه جانبی کسب‌وکارتان را به‌سوی راهکارهای نرم‌افزارمحور هدایت کنید یا از فناوری‌هایی مانند VMWare Live Migration برای حرکت پویای ماشین‌های مجازی به روی سکوهای نرم‌افزارمحور استفاده کنید بدون اینکه در سرویس‌دهی اختلالی رخ دهد. این تجربه به نیروهای متخصص شرکت نشان می‌دهد SDDC چگونه کار می‌کند و چه مزایایی (در این مورد آپ‌تایم صد در صد) دارد (شکل 2).

  شکل2: ابزار VMWare Live Migration برای انتقال ماشین‌های مجازی به پلتفرم‌های نرم‌افزارمحور.

در مقابل اگر سایت تجارت الکترونیکی خود را هدف اول SDDC قرار دهید و شروع به تاخت‌وتاز در این بخش کنید، نتیجه فاجعه‌بار خواهد بود. چون این پروژه شامل خدمات مختلف نرم‌افزاری (موجودی، مدیریت سفارش‌های  حمل‌ونقل و غیره) است و قبل از سوییچ به SDDC باید تمام این خدمات بررسی و ارزیابی شوند، بعد برای هریک راهکاری نرم‌افزاری در حوزه‌های ذخیره‌سازی، شبکه‌سازی و محاسبات تعریف و انتخاب شود. در گام بعدی، باید بتوانید هریک از این راهکارها را با بقیه سازگار کنید تا به یک سیستم یکپارچه و هماهنگ دسترسی داشته باشید تا از شکست، خرابی و تأخیر در سرویس‌دهی پرهیز شود. اگر شما در اولین گام نتوانید یک نتیجه مثبت بگیرید، احتمالاً نگران و سرخورده خواهید شد و SDDC را کنار می‌گذارید. مدیران یک کسب‌وکار اصلاً دوست ندارند یک سرویس حتی برای یک دقیقه از کار بیفتد.

مطلب پیشنهادی

در سال 2016 مراکز داده چه فناوری‌ها و رویکردهای جدیدی پیش‌رو دارند؟

2. کسب مهارت‌های لازم
در مراکز داده نرم‌افزارمحور،   گروه آی‌تی نیاز به افرادی دارد که سیستم‌های خودکارسازی و ارکستراسیون را بشناسند. این مهارت‌ها مستلزم استفاده از فناوری‌های بسیار خاص و منحصربه‌فردی است که غالباً به‌صورت عمومی استفاده‌ نشده و فقط برای آن کسب‌وکار کاربردی هستند. مثلاً هر کسب‌وکاری باید نیروهایی داشته باشد که بتوانند فناوری‌های SDDC را به‌طور اختصاصی برای همان کسب‌وکار پیاده‌سازی و ارتباط آن‌ها را با دستگاه‌های خارج از شرکت فراهم کنند. همین‌طور، این افراد باید بدانند چگونه قوانین و سیاست‌های لازم را برای سیستم‌های مدیریتی وضع و پیاده‌سازی کنند. در وهله دوم، افراد عضو گروه آی‌تی باید شناخت و درک خوب و درستی از راهکارهای SDDC تمام فروشندگان و برندهای معتبر بازار داشته باشند و مشخصات دقیق و کامل هر یک از محصولات را بدانند. چون انتخاب هر محصول یا راهکاری مزایا و معایب خاص خود را دارد. به‌عنوان‌مثال، وقتی سراغ راهکارهای سیسکو می‌رویم، نیازمند این خواهیم بود که با شبکه‌های سیسکو آشنایی داشته باشیم. به‌هرحال داشتن یک گروه SDDC مجرب و توانا به سازمان‌ها کمک بسیار زیادی خواهد کرد و آن‌ها را از هزینه کردن برای آموزش، پشتیبانی و مشاوره توسط شرکت‌های ثالث رهایی می‌بخشد.

مطلب پیشنهادی

معماری شبکه‌های گسترده شهری تا سال 2020 تغییر می‌کند و رویکردهای جدیدی مطرح می‌شوند

شبکه‌های WAN آینده: مجازی‌سازی، SDN و WAN ترکیبی

3. ارزیابی فناوری‌های گذشته و قراردادهای شرکت‌ها
هیچ مدیر آی‌تی دوست ندارد به خاطر حرکت به‌سوی SDDC تمام قراردادهای جاری با شرکت‌های ارائه‌دهنده خدمات و پشتیبانی سخت‌افزار را پاره کرده و دور بریزد یا اینکه تمام تجهیزات شبکه را با محصولات جدید نرم‌افزارمحور جایگزین کند. پیش از اینکه شروع به‌سوییچ روی SDDC کنید باید تمام قراردادها و خدماتی که زیرساخت آی‌تی شمارا از شرکت‌های ثالث دریافت می‌کند بررسی کنید. کدام قراردادها باید برای طولانی‌مدت تمدید شوند و کدام قراردادها خاتمه یافته هستند؟ کدام دستگاه‌ها و تجهیزات کماکان در مرکز داده باقی خواهند ماند و کدام‌ها باید جایگزین داشته باشند؟ از ابطال یک قرارداد چقدر ضرر و زیان متوجه شرکت شما می‌شود؟ آیا برخی از این قراردادها قابل تعویض با قراردادهای جدید مبتنی بر سیستم‌های نرم‌افزارمحور هستند؟ وقتی یک شرکت قبلاً از ابزارهای دسکتاپ شرکت سیتریکس استفاده کرده و تصمیم می‌گیرد به سراغ فناوری‌های شرکت وی‌ام‌ویر برود، باید دلایلی مانند هزینه، ظرفیت و توافق‌نامه‌های منابع داشته باشد. برای سازمان‌ها گاهی سوییچ میان چندین برند متفاوت، همراه با ناسازگاری‌هایی در سیستم خواهد بود که بهتر است رخ ندهد و درنتیجه فعلاً به سراغ راهکارهای SDDC نروند. در این شرایط، بهتر است طول عمر مفید تجهیزات سخت‌افزاری ارزیابی شود. ممکن است با تأخیری چندماهه یا چندساله بتوان کل سیستم را بازسازی کرد و بعد راهکارهای مراکز داده نرم‌افزارمحور را مستقر و پیاده‌سازی کرد. اگر یک دپارتمان آی‌تی می‌خواهد به سراغ راهکارهای SDDC شرکت سیسکو برود، اما هم‌اکنون از سخت‌افزارهای شرکت اچ پی استفاده می‌کند که طول عمری دوساله دارند؛ بهتر است کلاً به سراغ راهکارهای SDDC شرکت اچ‌پی برود (شکل 3).

  شکل3: استفاده از SDDC نیازمند مهارت‌های تخصصی زیادی است چون سرویس‌ها و برنامه‌های کاربردی از برندها و شرکت‌های مختلفی با یکدیگر مجتمع می‌شوند. این شکل به‌خوبی پیچیدگی SDDC در بخش‌های مختلف و درگیر بودن محصولات شرکت‌های مختلف را نشان می‌دهد

4. بازاندیشی درباره سازمان آی‌تی
به‌کارگیری SDDC فقط نیازمند تغییر سخت‌افزار و استقرار فناوری‌های جدید نیست بلکه گاهی اوقات باید در کل یک سیستم بازاندیشی صورت بگیرد و رویکردهای جدید از بالا تا پایین تغییر کند. در مراکز داده مدرن جداسازی گروه‌های کاری ذخیره‌سازی، شبکه‌سازی، محاسباتی، سرورها و نرم‌افزارهای کاربردی معنا و مفهومی ندارد و با ذات SDDC در تضاد است. مراکز داده نرم‌افزارمحور به دنبال جریان آزاد اطلاعات در کل شبکه و سیستم آی‌تی هستند و می‌خواهند هماهنگی سطح بالایی را فراهم کنند؛ در این شرایط مدیران فناوری سازمان‌ها یا همان CIO باید ساختار آی‌تی سازمان را نیز مطابق با تغییرات جدید تعریف کنند.
رویکردهای سنتی در مراکز داده بر اساس سیلو بندی هر بخش بود اما SDDC از همه تجهیزات و امکانات سیستم اطلاعات مرتبطی را جمع‌آوری کرده و در اختیار مدیران فناوری قرار می‌دهد تا بتوانند متناسب با سرویس‌های آی‌تی و نیازهای کسب‌وکاری که وجود دارد، سیستم را بازپیکربندی کنند. این عملیات می‌تواند خودکار و قابل تکرار باشد. برای مثال در مراکز داده سنتی عملیات به‌روزرسانی، سیلو به سیلو و مرحله‌به‌مرحله انجام می‌گرفت ولی در مراکز داده نرم‌افزارمحور کل سیستم در یک مرحله به‌روزرسانی می‌شود (شکل 4).

  شکل4: یکی از کارها پیش از حرکت به‌سوی SDDC ارزیابی طول عمر سخت‌افزارهای مرکز داده و قراردادهای پشتیبانی و نگه‌داری دستگاه‌ها است. راهکارها و محصولات جدید SDDC باید بر اساس وضعیت سخت‌افزارهای قدیمی و قراردادهای طولانی‌مدت گذشته انتخاب شوند.

در این میان نقش‌ها نیز باید تغییر کند. اگر شرکتی از محصولات محاسباتی نرم‌افزارمحوری مانند وی‌ام‌ویر بهره می‌برد، گروه‌های ذخیره‌سازی و شبکه‌سازی نیز درگیر خواهند بود. این گروه‌ها باید سرویس‌های پاسخ‌گویی مبتنی بر زیرساخت‌های مجازی‌سازی را بهینه و خودکارسازی و استانداردهایی برای کار در محیط‌های SDDC تعریف کنند. به‌هرحال در مراکز داده مدرن هیچ بخشی از بخش‌های دیگر مجزا و مستقل نیست که بشود برایش نقش‌ها و استراتژی‌های مستقلی تعریف کرد. در مراکز داده مدرن، تمام اجزا به‌صورت یک پیکر واحد و یک بخش دیده می‌شوند و نیروهای فعال در این مرکز داده باید آمادگی کنار گذاشتن شرح وظایف قدیمی و تلاش برای همکاری‌های جدید را با رویکرد هماهنگی حداکثری میان تمام اجزا داشته باشند.

5.  استفاده از معیارهای کسب‌وکار
سال‌های زیادی است که دپارتمان‌های آی‌تی سعی می‌کنند کارایی سیستم را به‌صورت دستی یا خودکار مانیتور کنند ولی هنوز معیارهای کارایی و ارزیابی به‌طور کامل با کسب‌وکارها منطبق نیستند. معیارهای کارایی از یک کسب‌وکار تا کسب‌وکار دیگری متفاوت است و گاهی خود مدیران کسب‌وکار هم دید مشخصی نسبت به آن‌ها ندارند. مثلاً اگر ده درصد از سرورهای یک سازمان فقط 30 درصد قابل‌استفاده باشند، این وضعیت به نظر نامناسب می‌آید؛ اما قطعی نیست و ممکن است برای یک کسب‌وکار استفاده 30 درصدی از سرورها یک کارایی بالا محسوب شود. مراکز داده نرم‌افزارمحور این بستر را فراهم می‌کنند که مدیران آی‌تی معیارهای کاملاً شفاف و مستقیم کسب‌وکارشان را برای دستیابی به مزایای بیشتر دنبال کنند. یک سازمان با انتخاب معیارهای درست می‌تواند به‌چابکی، کارآمدی و بهره‌وری بیشتر دست پیدا کند. چابکی یک خواسته مشترک میان تمام کسب‌وکارها است. آن‌ها علاقه‌مند هستند مدت‌زمان استقرار، به‌روزرسانی و تعمیر سیستم را کاهش دهند. SDDC می‌تواند این معیار را تا 90 درصد 
کاهش دهد (شکل 5).

  شکل5: این تصویر مراحل انطباق معیارهای کسب‌وکار را در محیط‌های کلاود و SDDC نشان می‌دهد. مدیر یک کسب‌وکار باید بتواند طوری خدمات خود را ارائه بدهد که چابکی، سرعتِ پاسخ‌گویی، انعطاف‌پذیری و بهره‌وری را به دست بیاورد.

معیارهای دیگری که می‌تواند برای کسب‌وکارها مهم باشند عبارت‌اند از:
• افزایش سرعت انطباق میان تقاضا و پاسخ‌گویی بی‌درنگ با اندازه‌گیری مدت‌زمان پاسخ‌گویی سرورها و کلاینت‌ها
• توانایی حرکت به‌سوی منابع ذخیره‌سازی با درصد خرابی صفر
• افزایش سرعت حرکت میان زیرساخت‌های چندمنظوره برای میزبانی از برنامه‌های کاربردی متفاوت
• افزایش سرعت تشخیص مشکلات
• توانایی افزایش مقیاس‌پذیری زیرساخت بدون قطعی و دان‌تایم کاربران
• افزایش سرعت جایگزینی سیستم‌ها
• افزایش سرعت انتقال بار کاری به یک زیرساخت جایگزین مانند حرکت از AWS به VMware
• رضایت‌مندی کاربران
• سادگی استفاده
• هزینه کلی

حرف آخر
پیرامون SDDC مانند هر فناوری نوظهور دیگر بحث‌های زیادی مطرح است. اینکه SDDC یک فناوری یا رویکرد است؛ ما اعتقادداریم هر دو است. اگر سازمان‌ها بخواهند روی SDDC به‌صورت یک فناوری مجرد بحث کنند، احتمالاً تصویر بزرگی که به دست می‌آید، ضعیف و منحرف‌شده است. چون مراکز داده نرم‌افزارمحور نیاز به جهت‌گیری جدید در ارائه و مدیریت آی‌تی دارند. سازمان‌ها باید بتوانند از این فناوری و رویکرد در تعامل، همکاری و سرعت بیشتر کسب‌وکارشان بهره ببرند. پس؛ نیازمند به‌کارگیری استراتژی‌های درست و منطقی هستند.