ماشین‌ها بیش از اندازه بزرگ شده‌اند اما آن‌ها ما را خوشحال‌تر خواهند کرد؟

من به عنوان نویسنده این مقاله یک اصل را برای خودم نوشته‌ام. لپ‌تاپ من رئیس من است. برای سال‌های متمادی او (لپ‌تاپ) سعی دارد، توضیح دهد رئیس من است. من در برابر او مقاومت کردم، اما یک مقاومت ناخردمندانه بود. او از این‌ تلا‌ش‌ها خسته شده است و با حالت قهر به من نگاه می‌کند. حالا اگر من این لپ‌تاپ را صدا نکنم، او به صورت کنایه‌آمیزی به من نگاه می‌کند.

استیو وزنیاک چند روز پیش در MassMutual Center ظاهر شد و درباره داستان روزهای اولیه اپل و پیشرفت‌هایی که در زمینه فناوری ماشین‌های خودران و بیان فلسفه و دیدگاه‌های خود درباره سال‌های موفقیت‌آمیزی که این شرکت داشته است، به پرسش‌های لاتویا ادواردز پاسخ داد. وزنیاک به نظر می‌رسد، شبیه به بسیاری از همطرازان خود درباره فناوری نگران نیست و آن‌را به عنوان یک واقعیت زندگی پذیرفته است.

چند سال پیش، ITV News در مقاله ذهن باز درباره فناوری و این‌که بیش از اندازه از واقعیت اصلی خود دور شده است چنین نوشت: «همین چند دهه پیش، هیچ یک از ما به فناوری‌هایی که امروزه در دسترس قرار دارند تا به این حد دسترسی نداشتیم. حتی کامپیوترهای اولیه که اکثر مردم از آن‌ها استفاده می‌کردند از دور خارج شدند. اما اکنون همان کامپیوترها به اندازه کف دست شما بازگشته‌اند. آن‌ها مسیر خود را به درون زندگی ما پیدا کردند، از ارتباطات شخصی گرفته تا عادات روزانه کاری همه امور تحت کنترل آن‌ها قرار دارد. آن‌‌ها به طور مخفیانه در حال بر هم زدن این تعادل هستند، اما سؤال این است؟ آیا ما برده آن‌ها روی صفحه‌نمایش هستیم؟»

وزنیاک در مصاحبه‌اش بار دیگر به داستان شکل‌گیری شرکت اپل اشاره کرد، زمانی‌که او و جابز کارشان را آغاز کردند، فقط یک ایده ناقص و درهم و برهم داشتند. وزنیاک و جابز شرکت اپل را در گاراژ خانوادگی جابز در سال 1976 تأسیس کردند. آن‌ها با این تفکر کار خود را آغاز کردند که مردم از کامپیوترهای خانگی برای ذخیره کردن دستورالعمل‌ها و یادداشت‌های روزانه استفاده خواهند کرد. استعداد، سرسختی و زمان این شرکت ناچیز را تبدیل به یکی از غول‌های فناوری جهان مبدل کرد. زمانی‌که جابز در سال 2011 فوت کرد، خیلی از تحلیل‌گران اعلام کردند اپل از فقدان نبود یک نابغه رنج خواهد برد. وزنیاک در جواب گفت، این موضوع نباید آنقدر نگران‌کننده باشد، افرادی که در حال حاضر در اپل کار می‌کنند، این شکاف را پر خواهد کرد. ما قدرت مالی محض هستیم و فرصت‌های زیادی را با این پشتوانه مالی برای پیشگیری از شکست می‌توانیم خریداری کنیم. وزنیاک در این مصاحبه‌ برای اولین بار گفت: « مرگ جابز ضربه عاطفی بزرگی به من وارد کرد. او در روزهای پایانی عمر خود درباره زندگی خودش و زمانی که ما به صورت مشترک با یکدیگر روی ایده‌هایمان کار می‌کردیم، صحبت کرد.»

وزنیاک در مصاحبه خود به نکات ظریف و جالبی اشاره کرد. در ادامه صحبت‌های صاحب غول فناوری را خواهید خواند.

« پول برای مردی که کامپیوترهای شخصی را اختراع کرده است انگیزه ایجاد نمی‌کند، من عاشق کار با کامپیوترها هستم و می‌خواهم چیزی را بسازم که برای مردم مفید باشد. کارآفرینان مورد تحسین من هستند. هر ایده‌ای نباید فقط در جهت تغییر دنیای ما باشد، بلکه باید مهم و کاربردی نیز باشد. من فکر نمی‌کنم کامپیوترها تا به این اندازه که نشان داده شده است بزرگ باشند. تعداد زیادی از مدارس ما دانش‌آموزان را تنبل می‌کنند، ما کامپیوترها را در مدارس قرار داده‌ایم و بچه‌‌ها نمی‌توانند به درستی فکر کنند. کامپیوترها نمی‌توانند شما را خلاق کنند. البته اگر از کامپیوترها به درستی استفاده شود، دنیایی را می‌توانم تصور کنم که این دستگا‌ه‌ها در آن به فرزندان ما آموزش می‌دهند.  شبیه به بسیاری از مربیان، معتقد هستم هر کلاس نیاز به تعداد کمی دانش‌آموز دارد و دانش‌آموزان باهوش‌تر هر کلاسی باید به دانش‌آموزانی که در یادگیری مشکل دارند کمک کنند. من عاشق فناوری هستم و خودم شخصا آن‌را مورد آزمایش قرار می‌دهم. من حداقل 5 آیفون به همراه برخی گوشی آندروید دارم. ما بیش از اندازه درباره هوش‌مصنوعی نگران هستیم. ماشین‌ها 200 سال پیش برنده شدند، ما آن‌ها را بیش از اندازه مهم کرده‌ایم. خلاقیت مهمترین چیزی است که ما داریم. دانش همیشه از سوی مردم یا کتاب‌ها به دست نمی‌آید. شما می‌توانید خود آن‌را از هر چیزی که احساس می‌کنید برای تبدیل رویاهایتان به واقعیت به شما کمک می‌کند. بیاموزید.»

او در مصاحبه خود درباره شغل‌هایی که توسط مردم انتخاب می‌شود چنین گفت:  «هر کاری که شما انجام می‌دهید، حداقل باید کمی از آن لذت ببرید. موفقیت در زندگی چیست؟ من نمی‌خواهم به آن اخم کنم.» ادوارد در پایان مصاحبه خود پرسید: «دوست داری بعد از مرگت مردم تو را چگونه به خاطر بیاورند؟» وزنیاک در جواب گفت: « دوست دارم مردم مرا مردی دلسوز، کسی که توجه زیادی به مردم داشت و زمان زیادی از زندگی خود را با دیگران به‌اشتراک قرار داد به یاد آورند. اما بیشتر مردم من را به خاطر نقشی که در اپل داشته‌ام به یاد خواهند آورد.»

کامپیوترها به طرز شگفت‌انگیزی در حال خوردن جهان ما و در حال سلطه بر ما هستند، اما دیدگاه دیگری نیز وجود دارد که آن‌ها چه زمانی در بدن ما کاشته خواهند شد و چگونه مسیر خود را به درون بدن ما باز خواهندکرد؟ و باز هم همچون گذشته، یک سؤال بدون جواب وجود خواهد داشت ؟ آیا آن‌ها ما را خوشحال‌تر خواهند کرد؟