ماه گذشته شهرداری تهران به‌طور آزمایشی، چندین تابلو و صفحه‌نمایش لمسی هوشمند در منطقه ۲ تهران (و به‌طور دقیق میدان صنعت و اطراف آن) نصب کرد. این تابلوهای هوشمند امکان استفاده از وای‌فای و خدمات شهری رایگان را می‌دهند. برای مثال، می‌توانید تراکنش مالی داشته باشید، از نقشه تهران برای مسیریابی استفاده کرده، از پرتال تهران برای پیگیری برخی خدمات شهری سود ببرید و در اینترنت چیزهایی را جست‌وجو و پیدا کنید. هزینه‌های این پروژه توسط یک سرمایه‌گذار و شرکت خصوصی تامین شده و قرار است در ماه‌های آینده، تابلوهای بیشتری در نقاط شلوغ و پرتردد شهر نصب شوند.
به‌محض نصب شدن این صفحه‌نمایش‌ها و انتشار خبر آن در اینترنت، کاربران شبکه‌های اجتماعی شروع به تبادل‌نظر و بحث درباره این اقدام شهرداری کرده و نقدهای خودشان را از عدم تناسب جلوه بصری این تابلوها با معماری شهر تهران تا مکان نصب آن‌ها و خدماتی که ارائه می‌دهند، مطرح کردند.
برخی از کاربران شبکه‌های اجتماعی با این حرکت به‌طور کلی مخالفت کردند. استدلال این دوستان بر محور اولویت‌دهی به توسعه نرم‌افزاری و زیربنایی به‌جای حرکت‌های ویترینی مانند نصب تابلو است. آن‌ها می‌گویند در کشورهای پیشرفته ابتدا، زیرساخت‌های نرم‌افزاری و ساختار یک شهر هوشمند به‌طور کامل توسعه و تکمیل شده و بعد ساختارهای سخت‌افزاری و درگاهی نصب شدند. در شهر تهران با صدها معضل و مشکل بزرگ و عدم توسعه مناسب شهری و ارتباطی، نصب چند تابلو نمی‌تواند مشکلی را حل کند. به‌علاوه، ضریب نفوذ اینترنت و موبایل در چند سال اخیر بسیار بالا رفته و دست هر شهروندی یک اسمارت‌فون و گوشی هوشمند متصل به اینترنت است. پس چرا باید جلوی یک تابلوی لمسی زمانش را تلف کند تا مثلا روی نقشه تهران مکانی را جست‌وجو کند یا از اینترنت برای خدمات الکترونیک بهره ببرد؟
برخی از کاربران هم به محل نصب این تابلوها اعتراض کردند و گفتند از همه مناطق تهران چرا فقط در منطقه ۲ و آن هم نزدیک مجتمع‌های تجاری و خرید شلوغ بالای شهر چنین امکاناتی نصب شده است؟ این دوستان بیان کردند اگر می‌خواهیم عدالت اجتماعی را برقرار کنیم و برای همه شهروندان حق مساوی در دسترسی به منابع و امکانات شهری فراهم سازیم، بهتر بود این صفحه‌نمایش‌ها در مناطق شلوغ پایین شهر که احتمال نیاز و استفاده بیشتر از بالای شهر است، نصب می‌شد. قاعدتا هر فردی که در آن مناطق تردد دارد، به اینترنت، موبایل و امکانات دیگر دسترسی دارد، اما شاید شهروندانی در مرکز و پایین شهر به وای‌فای رایگان و دسترسی به پرتال‌های خدمات شهری و الکترونیک نیاز داشته باشند.
من به شخصه در مجموع این حرکت را مثبت و آینده‌نگرانه می‌بینم. بارها در این ستون از حق دسترسی همه شهروندان به اینترنت و وای‌فای رایگان صحبت کردم و مثال‌های متعددی از شهرهایی مانند نیویورک و لندن زدم که در خیابان‌ها و پیاده‌روهایشان تابلوهای هوشمند دارند تا شهرهای سیدنی و ژوهانسبورگ که مکان‌های شلوغ شهریشان به وای‌فای رایگان پرسرعت مجهز هستند. اینترنت و وای‌فای یکی از المان‌های شهر هوشمند و نشانه‌های توسعه شهری است. اتفاق عجیبی نیست که در خیابان‌های شهرمان قدم بزنیم و درگاه‌هایی برای اتصال به اینترنت یا وای‌فای مشاهده کنیم. اتفاقا بسیاری از معضلات و مشکلات کلان‌شهری مانند تهران با همین تابلوها قابل حل و رفع است. هر تابلو هزینه‌های چند میلیون تومانی دارد، ولی گاهی برای حل یک گره ترافیکی باید میلیاردها تومان هزینه کرد.
به‌علاوه، تصور این‌که دست هر شهروندی یک اسمارت‌فون متصل به اینترنت است؛ کاملا اشتباه و نادرست به‌نظر می‌رسد. شاید در آمارها، ضریب نفوذ تلفن همراه و اینترنت همراه بالای ۸۰ و ۹۰ درصد باشد، ولی هنوز افرادی در شهر هستند که به چند دقیقه اینترنت رایگان محتاجند و حق دارند برای کارهای الکترونیک شهری خود هیچ بهایی نپردازند. حال که چرا از منطقه ۲ شهرداری و میدان صنعت تهران نصب این تابلو شروع شده، باید خود شهرداری تهران پاسخ‌گو باشد. اگر به اختیار من بود این تابلوها را در میدان انقلاب، چهارراه دانشجو، میدان قزوین، میدان شهدا، بازار بزرگ و بهارستان نصب می‌کردم. چون به تصورم در این مکان‌ها کاربرد بیشتری داشتند. یک گمانه‌زنی این است که در منطقه ۲ شهرداری زیرساخت‌های سخت‌افزاری مانند فیبر نوری فراهم است.
همان‌طور که شهرداری تهران اعلام کرده، این طرح آزمایشی است و با مشخص شدن نقاط ضعف و کمبودهایش، طرح اصلی پیاده‌سازی می‌شود. بالاخره باید از یک‌جایی شروع کرد و قدمی برداشت. سال‌ها است منتظر توسعه زیرساخت‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری شهری هستیم و اتفاق چشم‌گیری نیافتاده است و اگر بخواهیم هنوز هم منتظر بمانیم، چند سال دیگر هم تلف می‌شود و در شهرهای همسایه‌ای مانند دبی و دوحه شاهد تاکسی پرنده، اینترنت 5G شهری، پلیس روبات، خودران‌ها و... هستیم، اما در تهران باید دنبال یک آنتن موبایل برای استفاده از اینترنت پرسرعت باشیم.
این نکته را هم باید گفت که نصب تابلو و صفحه‌نمایش هوشمند دردی دوا نمی‌کند و نخست، باید خدمات این تجهیزات قابل استفاده و کاملا کاربردی باشد. برای مثال، اگر قرار است سرعت اینترنت وای‌فای رایگان کمتر از سرعت گوشی موبایلم باشد، طبیعی است که سالی یک‌بار سراغ این تجهیزات نمی‌روم؛ دوم، باید آموزش‌ها و راهنمایی‌های لازم برای شهروندان صورت گیرد. مطمئنم بیشتر افرادی که از کنار این تابلوها عبور می‌کنند، هیچ اطلاعی از نحوه کارکرد این نمایشگرها ندارند و نمی‌دانند چگونه می‌توانند مشکلات‌شان را برطرف کنند.
کلام آخر، خود ما شهروندان می‌توانیم فرهنگ‌سازهای خوبی باشیم حتی اگر خودمان نیازی نداشته باشیم دیگران را در استفاده از این امکانات شهری یاری کنیم!
ماهنامه شبکه را از کجا تهیه کنیم؟
ماهنامه شبکه را می‌توانید از کتابخانه‌های عمومی سراسر کشور و نیز از دکه‌های روزنامه‌فروشی تهیه نمائید.
ثبت اشتراک نسخه کاغذی ماهنامه شبکه
ثبت اشتراک نسخه آنلاین
کتاب الکترونیک +Network راهنمای شبکه‌ها
- برای دانلود تنها کتاب کامل ترجمه فارسی +Network اینجا کلیک کنید.
کتاب الکترونیک دوره مقدماتی آموزش پایتون
- اگر قصد یادگیری برنامه‌نویسی را دارید ولی هیچ پیش‌زمینه‌ای ندارید اینجا کلیک کنید.
نظر شما چیست؟