پردازنده‌های Zen و کافی‌لک؛ کدام سازنده فاتح نهایی خواهد بود؟

نگاهی گذرا به روند تولید پردازنده‌های اینتل بیانگر این حقیقت است که چرخه «تیک» و «تاک» تا قبل از عرضه نسل «برادودل» به صورت مدون و بدون وقفه ادامه داشته است. اما این چرخه پس از عرضه برادول‌‌های 14 نانومتری دستخوش تغییراتی شد و از این پس بود که پردازنده‌‌های Skylake با ساختار برادول تولید و عرضه شدند. اینتل سال 2017 را برای پردازنده‌های Kaby Lake و سال 2018 را برای پردازنده‌‌های Coffee Lakeدر نظر گرفته است تا حدس و گمان کارشناسان را به یقین تبدیل کند. طرح نقشه راه سال‌های آینده نشان می‌دهد که اینتل به درک صحیحی از نیازهای بازار و کاربران رسیده و به همین دلیل تصمیم دارد با فناوری جدیدی، معماری‌های متفاوت و بهینه‌سازی‌شده‌ای را روانه بازار مصرف کند. با این رویکرد جدید، اینتل می‌تواند علاوه بر کاستن از هزینه‌‌های تولید فناوری جدیدتر با لیتوگرافی کمتر، پردازنده‌‌های بهینه‌شده بیشتری را تولید و عرضه کند. برای نمونه، این شرکت پس از معرفی برادول که آغاز فناوری 14 نانومتری بود، معماری‌های کیبی لک، اسکای‌لک، کافی‌لک را تا دو سال دیگر در اختیار کاربران دسکتاپ قرار می‌دهد.

مطلب پیشنهادی

بررسی و رفع مشکل در دستور کار قرار گرفت

واکنش AMD به مصرف بالای تراشه‌ گرافیکی RX480

البته اینتل دو مدل پردازنده دو و چهارهسته‌ای را برای معماری کیبی‌لک در نظر گرفته است که مدل دوهسته‌ای، تراشه گرافیکی GT2 دارد و این در حالی است که در مدل چهارهسته‌ای با معماری بهینه‌شده کیبی‌لک، پردازش تصاویر بر عهده تراشه گرافیکی GT3e قرار دارد. همچنین پردازنده‌های کافی‌لک که در سال 2018 به بازار عرضه می‌شود، شامل دو مدل چهار و شش‌هسته‌ای است که از تراشه گرافیکی GT3e و حافظه گرافیکی مجتمع نیز بهره می‌برد و در بار کامل پردازشی تنها 45 وات انرژی مصرف می‌کند. جایگزینی تراشه گرافیک GT2 با GT3e گویای این مهم است که حتی مسئولان و طراحان شرکت اینتل هم از کارکرد و بازدهی نهایی تراشه مجتمع GT2 راضی نیستند و سعی می‌کنند در پردازنده‌های دیگر، بهینه‌سازی‌‌های کاربردی را در بخش گرافیک مجتمع پردازشگرهای جدید خود به کار گیرند.
در مقابل، اعضای خانواده زِن‌های AMD را چهار مدل تشکیل می‌دهند که دو پردازشگر برای دسکتاپ و دو مدل برای سیستم‌های حوزه سرورها استفاده می‌شوند. مدل‌های دسکتاپ از سوکت AM4‌ پشتیبانی می‌کنند و به چهار و هشت هسته حقیقی مجهزند. چهارهسته‌ای Zen دو مگابایت و هشت‌هسته‌ای این خانواده هشت مگابایت حافظه کش L2 دارند. از دیگر ویژگی‌های این دو مدل می‌توان به فرکانس 2.8 گیگاهرتز (قابل افزایش تا 3.2 گیگاهرتز)، فناوری کاهش فرکانس تا 500 مگاهرتز برای کاهش میزان مصرف و گرمای تولیدشده و همچنین 8 و 16 مگابایت حافظه L3 اشاره کرد. اما زِن‌‌های سرور از قدرت بسیار بالایی برخوردار خواهند بود. دو مدل 24 و 32‌هسته‌ای، اعضای ارشد خانواده Zen را شامل می‌شوند که سوکت انحصاری SP3 این شرکت از آن‌ها حمایت خواهد کرد. 64 مگابایت حافظه نهان سطح 3 برای هر دو مدل سروربنیان در نظر گرفته شده است، اما برادر کوچک‌تر 12 مگابایت و عضو ارشد 16 مگابایت حافظه L3 در کارنامه خود دارند تا در فرکانس 2.75 گیگاهرتز (قابل افزایش تا 2.9 گیگاهرتز)، بهترین عملکرد و سرعت در اختیار پردازنده‌های سرور و دیتا‌سنترها قرار گیرد.
اما طبق نقشه راه منتشرشده، اینتل در سال 2018 با حرکت به سمت تولید نودهای 10 نانومتری، چرخه «تیک» جدید خود را با معماری Cannonlake آغاز کرده و تا سال 2020 معماری‌ جدید Icelake و مدل بهینه‌شده Tiger Lake را تولید و عرضه خواهد کرد. هرچند اینتل سال 2020 را برای فرایند جدید هفت نانومتری خود انتخاب کرده است، اما نباید چالش‌های بزرگی چون محدودیت سیلیکون را فراموش کرد و باید دید که آیا سیلیکون می‌تواند کاهش نانومترها و افزایش تعداد ترانزیستورها را تحمل کند یا نه.