پاراگرافي منتخب از اين پرونده ويژه:

«بی‌ام‌و نقره‌ای رنگ مدل Series 5 با سرعت 120 کيلومتر در ساعت آزادراهی را که از شمال‌غرب، دو شهر مونيخ و اينگولشتات را به‌وسيله باواريا از هم جدا می‌کند درمی‌نوردد. من در صندلی راننده نشسته‌ام و درحالی خودروها و کاميون‌های درحال گذر را تماشا می‌کنم که دست‌کم در ده دقيقه گذشته دستم به فرمان نخورده و پاهايم پدال گاز و ترمز را لمس نکرده‌اند. بی‌ام‌و به کاميونی که به ‌آرامی در حرکت است، نزديک می‌شود و برای اين‌که سرعتش را تغيير ندهد چراغ راهنما را روشن می‌کند و به‌ لاين چپ متمايل می‌شود. در همين زمان خودرویی که چند ماشين ديگر نيز پشت سرش قطار شده‌اند وارد لاين سبقت می‌شود. بی‌ام‌و به‌سرعت چراغ راهنمايش را خاموش می‌کند و به لاين ميانی بازمی‌گردد و صبر می‌کند خودروی پرسرعت رد شود تا بعد دوباره برای سبقت گرفتن اقدام کند. به‌نظر تصميم هولناکی است که زندگی‌تان را در دست‌های يک روبات راننده قرار دهيد و البته همين موضوع نشان می‌دهد که رانندگی در دنيای امروز چقدر زير و رو شده ‌است. صنعت خودروسازی که در 130 سال گذشته روند تکاملی پايدار اما (از نظر فناوری) کندی را تجربه کرده ‌است، اينک می‌رود تا در چند سال آينده دگرگونی شتابنده‌ای را تجربه کند و بر سازوکارهای اقتصادی، زيست‌محيطی و اجتماعی آثار مهمی برجای بگذارد.»