فایروال سنتی و فایروال نسل بعد چه تفاوت‌هایی دارند؟

فایروال چیست؟

هدف اصلی فایروال، محدود کردن دسترسی غیرمجاز به شبکه و جلوگیری از نفوذ غیرمجاز به سیستم‌ها است. فایروال با بررسی و تحلیل ترافیک شبکه و براساس تنظیمات امنیتی مشخص، ترافیک ورودی و خروجی را رد یا مسدود کند. این تصمیمات بر اساس قوانین و سیاست‌های تعیین شده توسط مدیر شبکه یا سازمان برای محافظت از اطلاعات محرمانه و جلوگیری از حملات شبکه اتخاذ می‌شود.

فایروال می‌تواند به صورت سخت‌افزاری یا نرم‌افزاری پیاده‌سازی شود. فایروال‌های سخت‌افزاری معمولا به صورت یک دستگاه مجزا در شبکه قرار می‌گیرند و ترافیک از طریق آن‌ها هدایت می‌شود. در حالی که فایروال‌های نرم‌افزاری معمولا به صورت برنامه‌های نصب شده روی سرورها یا دستگاه‌های شبکه عمل می‌کنند.

فایروال‌ها می‌توانند مجموعه‌ای از قوانین و تنظیمات را داشته باشند که براساس آن‌ها تصمیم‌گیری می‌کنند چه ترافیکی اجازه عبور دارد و چه ترافیکی باید مسدود شود. این قوانین می‌توانند بر اساس آدرس IP، پورت، پروتکل و داده‌های ترافیکی دیگر تنظیم شوند. همچنین فایروال‌ها معمولا دارای قابلیت‌های دیگری مانند تشخیص حملات شناخته شده، ثبت وقایع (logging)، رمزگذاری ترافیک و مدیریت دسترسی کاربران هستند. استفاده از یک فایروال مناسب و تنظیمات صحیح آن، به شرکت‌ها و اشخاص اجازه می‌دهد از اطلاعات حساس خود در برابر تهدیدات غیرمجاز محافظت کنند. همین مسئله باعث شده تا فایروال‌ها به عنوان یک ابزار اساسی در تامین امنیت شبکه مورد استفاده قرار می‌گیرند و در سطح سازمانی و شخصی برای حفاظت از داده‌ها و منابع ارزشمند استفاده می‌شوند.

فایروال نسل بعدی چیست؟

فایروال نسل بعدی به فناوری‌های جدیدتری اشاره دارد که برای مقابله با تهدیدات و حملات پیشرفته‌تر و پیچیده‌تر در شبکه‌ها طراحی شده‌اند. این فناوری‌ها معمولا ویژگی‌ها و قابلیت‌های پیشرفته‌تری در مقایسه با فایروال‌های نسل قبلی دارند. به عنوان مثال، فایروال نسل بعدی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تشخیص و پیشگیری از تهدیدات هوشمند: فایروال نسل بعدی می‌تواند از الگوریتم‌های هوشمند و هوش مصنوعی برای تشخیص و جلوگیری از تهدیدات پیشرفته استفاده کند. این دیوارهای آتش هوش‌محور قادرند عملکرد بدافزارها و حملات مخرب را تشخیص داده و به صورت پویا به تهدیدات پاسخ دهند.
• تحلیل رفتاری: فایروال نسل بعدی می‌تواند بر اساس تحلیل الگوی رفتاری ترافیک شبکه، موارد مشکوک را شناسایی کرده و به آن‌ها پاسخ دهد. با تشخیص هرگونه الگوی نامعمول یا خلاف عادت، فایروال می‌تواند به صورت خودکار و بلافاصله به آن واکنش نشان دهد.
• حفاظت از طریق به کارگیری چند لایه: فایروال نسل بعدی قابلیت محافظت از شبکه از طریق پیاده‌سازی چند لایه را دارد. به علاوه بر مبنای تحلیل پروتکل‌های شبکه، رمزگذاری ترافیک، تشخیص و جلوگیری از بروز حملات لایه شبکه، لایه کاربرد و انتقال، امنیت شبکه‌های سازمانی را دوچندان می‌کند.
• مدیریت و حفاظت از دسترسی‌ها: فایروال نسل بعدی این ظرفیت را دارد تا برای مدیریت مدیریت نقش‌ها و محافظت از دارایی‌های دیجیتال بهترین عملکرد را از خود نشان دهد. به بیان دقیق‌تر با ارائه قابلیت‌هایی مانند شناسایی هویت کاربران و اتخاذ سیاست‌های دسترسی پیچیده‌تر، فایروال می‌تواند تهدیدات داخلی و بیرونی را شناسایی و مدیریت کند.
• یادگیری ماشین: به طور معمول، فایروال نسل بعدی مجهز به الگوریتم‌های یادگیری ماشین برای انجام بهتر و دقیق‌تر کارها است. به طوری که سعی می‌کند بر مبنای مجموعه داده‌هایی که در گذر زمان به دست می‌آورد عملکرد خود را بهبود ببخشد و به این شکل از تعداد هشدارهای مثبت کاذب کم کند.

فایروال سنتی و فایروال نسل بعد چه تفاوت‌هایی دارند؟

فایروال سنتی (Traditional Firewall) و فایروال نسل بعدی (Next-Generation Firewall) از لحاظ قابلیت‌ها و ویژگی‌هایی که ارائه می‌دهند، تفاوت‌های مهمی دارند. فایروال سنتی بیشتر برای محافظت از زیرساخت در برابر حملات سطح شبکه (مانند حملات DOS و IP Spoofing) و براساس قوانین مبتنی بر آدرس IP و پورت کار می‌کند. اما فایروال نسل بعدی به عنوان یک فناوری پیشرفته‌تر، قابلیت تشخیص و پیشگیری از تهدیدات پیچیده‌تر مانند بدافزارها، تلاش‌ها برای نفوذ پیشرفته، حملات DDoS، تهدیدات وب و تامین امنیت برنامه‌های کاربردی را بر عهده دارد.

فایروال نسل بعدی قادر است براساس تحلیل الگوی رفتاری ترافیک شبکه، الگوهای نامعمول را تشخیص دهد. به این ترتیب، می‌تواند حملاتی را که الگوی رفتاری غیرمعمولی دارند، شناسایی کند و به طور پویا و به صورت خودکار به آنها واکنش نشان دهد. فایروال سنتی معمولا برای مدیریت و حفاظت از دسترسی‌ها از قوانین مبتنی بر IP و پورت استفاده می‌کند، اما فایروال نسل بعدی قابلیت‌های پیشرفته‌تری مانند شناسایی هویت کاربران، سیاست‌های دسترسی پیچیده‌تر و امکانات احراز هویت دو عاملی (Two-Factor Authentication) را داراست.

فایروال نسل بعدی معمولا قابلیت حفاظت از چند لایه شبکه را دارد که شامل تحلیل پروتکل‌های شبکه، رمزگذاری ترافیک، تشخیص و جلوگیری از حملات لایه شبکه، لایه کاربرد و غیره را دارد.  فایروال نسل بعدی از تکنیک‌های هوش مصنوعی و یادگیری ماشین برای تشخیص الگوهای تهدید استفاده می‌کند. با استفاده از این تکنیک‌ها، فایروال نسل بعدی قادر است به صورت خودکار و هوشمندانه تهدیدات را شناسایی کرده و به آنها پاسخ دهد.

فایروال‌های سنتی بر اساس بازرسی عمیق بسته‌ها (DPI) کار می‌کنند. DPI به فایروال اجازه می‌دهد تا ترافیک شبکه را بر اساس آدرس IP مبدا و مقصد، پورت و پروتکل بررسی کند. فایروال‌های سنتی می‌توانند از این اطلاعات برای جلوگیری از حملات ساده مانند حملات DOS و حملات مبتنی بر پورت استفاده کنند. با این حال، فایروال‌های سنتی در برابر حملات پیچیده‌تر مانند حملات مبتنی بر وب و حملات مبتنی بر برنامه‌های کاربردی آسیب‌پذیر هستند. این حملات معمولا از طریق استفاده از تکنیک‌هایی مانند اسکن پورت مخفی، استفاده از پورت‌های غیرمعمول و استفاده از پروتکل‌های مخفی، از بازرسی فایروال سنتی فرار می‌کنند.

فایروال‌های نسل بعدی از DPI و سایر تکنیک‌های امنیتی برای ارائه حفاظت جامع‌تر در برابر تهدیدات استفاده می‌کنند. این تکنیک‌ها به شرح زیر هستند:

• بازرسی برنامه‌های کاربردی (Application Control): این ویژگی به فایروال اجازه می‌دهد تا ترافیک شبکه را بر اساس نوع برنامه‌ای که از آن استفاده می‌شود، بررسی کند. این ویژگی می‌تواند برای جلوگیری از حملات مبتنی بر برنامه‌های کاربردی مانند حملات تزریق کد استفاده شود.
• پیشگیری از نفوذ (IPS): این ویژگی از الگوریتم‌های هوش مصنوعی و یادگیری ماشین برای شناسایی و جلوگیری از حملات مبتنی بر شبکه استفاده می‌کند. IPS می‌تواند برای جلوگیری از حملات ساده مانند حملات DOS و حملات مبتنی بر پورت و همچنین حملات پیچیده‌تر مانند حملات مبتنی بر وب و حملات مبتنی بر برنامه‌های کاربردی استفاده شود.
• رمزگذاری ترافیک شبکه (Network Traffic Encryption): این ویژگی از رمزنگاری برای محافظت از ترافیک شبکه در برابر رهگیری و شنود استفاده می‌کند. این ویژگی می‌تواند برای محافظت از اطلاعات حساس مانند اطلاعات مالی و اطلاعات شخصی استفاده شود.

انتخاب فایروال مناسب برای یک سازمان به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله اندازه شبکه، نوع داده‌هایی که در شبکه منتقل می‌شوند و بودجه سازمان. برای سازمان‌های کوچک و متوسط که دارای شبکه‌های نسبتا ساده هستند، فایروال‌های سنتی ممکن است گزینه مناسبی باشند. با این حال، برای سازمان‌های بزرگ و پیچیده که دارای شبکه‌های گسترده و داده‌های حساس هستند، فایروال‌های نسل بعدی گزینه بهتری هستند. فایروال‌های نسل بعدی مزایای متعددی نسبت به فایروال‌های سنتی دارند، از جمله:

• قابلیت مقابله موثر با حملات پیچیده
• امکان ارائه حفاظت جامع‌تر برای شبکه
• امکان بهبود عملکرد شبکه

با این حال، فایروال‌های نسل بعدی پیچیده‌تر و گران‌تر از فایروال‌های سنتی هستند.

معماری فایروال نسل بعدی

همان‌گونه که اشاره کردیم معماری فایروال نسل بعدی (NGFW) بر اساس چند لایه امنیتی مختلف است که هر کدام برای مقابله با یک نوع تهدید خاص طراحی شده‌اند. این لایه‌ها به شرح زیر هستند:

• لایه ورودی (Input Layer): این لایه مسئول پردازش اولیه ترافیک شبکه است. این لایه اطلاعات اولیه مانند آدرس IP مبدا و مقصد، پورت و پروتکل را از ترافیک شبکه استخراج می‌کند.
• لایه بازرسی (Inspection Layer): این لایه مسئول بررسی ترافیک شبکه برای شناسایی تهدیدات است. این لایه از DPI و سایر تکنیک‌های امنیتی برای شناسایی حملات مبتنی بر شبکه، حملات مبتنی بر برنامه‌های کاربردی و حملات مبتنی بر حملات استفاده می‌کند.
• لایه کنترل (Control Layer): این لایه مسئول تصمیم‌گیری در مورد اینکه آیا ترافیک شبکه باید مجاز یا مسدود شود. این لایه از سیاست‌های امنیتی تعریف شده توسط کاربر برای تصمیم‌گیری استفاده می‌کند.
• لایه خروجی (Output Layer): این لایه مسئول ارسال ترافیک شبکه به مقصد است. این لایه از اطلاعات استخراج شده در لایه ورودی برای مسیریابی ترافیک شبکه استفاده می‌کند.
• پیشگیری از نفوذ (IPS): این ویژگی از الگوریتم‌های هوش مصنوعی و یادگیری ماشین برای شناسایی و جلوگیری از حملات مبتنی بر شبکه استفاده می‌کند.
• رمزگذاری ترافیک شبکه (Network Traffic Encryption): این ویژگی از رمزنگاری برای محافظت از ترافیک شبکه در برابر رهگیری و شنود استفاده می‌کند.
• کنترل دسترسی به شبکه (Network Access Control): این ویژگی از قوانین امنیتی برای کنترل دسترسی به شبکه استفاده می‌کند.

فایروال نسل بعدی به چه صورتی کار می‌کند؟

فایروال‌های نسل بعدی برای شناسایی و مقابله با تهدیدات از یک رویکرد چند لایه استفاده می‌کنند. این رویکرد به فایروال اجازه می‌دهد تا تهدیدات را در مراحل اولیه شناسایی و مسدود کند. در مرحله اول، لایه ورودی اطلاعات اولیه مانند آدرس IP مبدا و مقصد، پورت و پروتکل را از ترافیک شبکه استخراج می‌کند. این اطلاعات سپس به لایه بازرسی منتقل می‌شوند.

لایه بازرسی ترافیک شبکه را بر اساس این اطلاعات و همچنین سایر اطلاعات مانند محتوای بسته‌ها، الگوهای رفتاری و داده‌های تهدیدات، بررسی می‌کند. اگر لایه بازرسی تهدیدی را شناسایی کند، آن را به لایه کنترل منتقل می‌کند. لایه کنترل تصمیم می‌گیرد که آیا ترافیک شبکه باید مجاز یا مسدود شود. این تصمیم بر اساس سیاست‌های امنیتی تعریف شده توسط کاربر گرفته می‌شود. اگر ترافیک شبکه مجاز شود، آنگاه به لایه خروجی منتقل می‌شود. لایه خروجی ترافیک شبکه را به مقصد ارسال می‌کند.

مزایا و معایب فایروال‌های نسل بعدی

در شرایطی که فایروال‌های نسل بعدی مزایای متعددی نسبت به فایروال‌های سنتی دارند، اما معایبی نیز دارند. برخی از مزایا و معایب آن‌ها به شرح زیر است:

مزایا

• فایروال‌های نسل بعدی با استفاده از تکنیک‌های امنیتی پیشرفته مانند بازرسی برنامه‌های کاربردی (Application Control)، پیشگیری از نفوذ (IPS) و رمزگذاری ترافیک شبکه (Network Traffic Encryption) می‌توانند حملات پیچیده‌ای مانند حملات مبتنی بر وب و حملات مبتنی بر برنامه‌های کاربردی را شناسایی و مسدود کنند.
• این دیوارهای آتش مکان ارائه حفاظت جامع‌تر برای شبکه را ارائه می‌کنند. فایروال‌های نسل بعدی با ارائه مجموعه‌ای گسترده از ویژگی‌های امنیتی، می‌توانند حفاظت جامع‌تری را برای شبکه ارائه دهند. از جمله این ویژگی‌ها باید به بازرسی بسته‌های عمیق (DPI)، بازرسی برنامه‌های کاربردی (Application Control)، پیشگیری از نفوذ (IPS)، رمزگذاری ترافیک شبکه (Network Traffic Encryption)، کنترل دسترسی به شبکه (Network Access Control)، مدیریت هویت و دسترسی (IAM) و احراز هویت دو عاملی (2FA) اشاره کرد.
• دیوارهای آتش نسل بعدی امکان بهبود عملکرد شبکه را فراهم می‌کنند. فایروال‌های نسل بعدی با استفاده از فناوری‌های پیشرفته مانند پردازش موازی و هوش مصنوعی، می‌توانند عملکرد شبکه را بهبود بخشند. این امر می‌تواند به کاهش تأخیر شبکه و بهبود تجربه کاربر کمک کند.

در شرایطی که این دیوارهای آتش مزایای شاخص دارند، اما معایبی نیز دارند. برخی از معایب مهم آن‌ها به شرح زیر است:

• فایروال‌های نسل بعدی به دلیل مجموعه‌ای گسترده از ویژگی‌ها و فناوری‌های پیشرفته، پیچیده‌تر از فایروال‌های سنتی هستند. این پیچیدگی می‌تواند بر پیاده‌سازی و مدیریت فایروال تاثیر بگذارد.
• فایروال‌های نسل بعدی به دلیل فناوری‌های پیشرفته و ویژگی‌های گسترده‌تر، گران‌تر از فایروال‌های سنتی هستند.

نتیجه‌گیری

فایروال‌های نسل بعدی یک راه‌حل امنیتی پیشرفته هستند که می‌توانند به سازمان‌ها کمک کنند تا شبکه‌های خود را در برابر طیف گسترده‌ای از تهدیدات محافظت کنند. با این حال، انتخاب فایروال مناسب برای یک سازمان به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله اندازه شبکه، نوع داده‌هایی که در شبکه منتقل می‌شوند و بودجه سازمان.

کلام آخر

فایروال‌های نسل بعدی یک راه‌حل امنیتی پیشرفته هستند که می‌توانند به سازمان‌ها کمک کنند تا شبکه‌های خود را در برابر طیف گسترده‌ای از تهدیدات محافظت کنند. با این حال، انتخاب فایروال مناسب برای یک سازمان به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله اندازه شبکه، نوع داده‌هایی که در شبکه منتقل می‌شوند و بودجه سازمان.