رنوکپچر 2018، روز به روز بهتر

بازاریابی رنو در سرتاسر جهان بسیار قوی بوده است اما این کمپانی بیشتر تمرکز خود را بر روی محصولاتی مانند کولئوس و مگان قرار داده چرا که آنها برنامه آینده رنو را نمایش می‌دهند و عدم تغییر ظاهر کپچر با زبان طراحی جدید این کمپانی فرانسوی، خیلی چیزها را مشخص می‌کند. کپچر در گران‌ترین حالت در حدود ۳۰.۹۹۹ دلار قیمت دارد و مدلی که در این تست استفاده شده از قیمت ۲۸.۹۹۰ دلاری برخوردار است. بنابراین با احتساب قیمت دلار استرالیا با نرخ ارزی ۳۲۰۰ تومان، متوجه می‌شویم که کپچر حاضر در این تست حدود ۹۲ میلیون تومان قیمت دارد. در بین رقبای کپچر ۲۰۱۸ خودروی مرسدس CX-3 sTouring (26،۹۹۰ دلار)، کونا تیپ متوسط (۲۸،۵۰۰ دلار) و C-HR 2WD (26،۹۹۰ دلار) قیمت دارند که همین رقبات را برای کپچر کمی سخت می‌کند.

کپچر ۲۰۱۸ در بخش نمای ظاهری بیشتر در جزئیات تغییر داشته است که می‌توان به تغییرات اندک چراغ‌های جلو اشاره کرد که باعث شده ۲۰ درصد نور بیشتر منعکس شود. از جمله تجهیزات این خودرو می‌توان به سنسور پارک عقب، دوربین دید عقب، سیستم سرگرمی با صفحه نمایش ۷ اینچی با ناوبری ماهواره‌ای، آینه های جانبی برقی مجهز به سنسور نقطه کور، چرخ های آلیاژی ۱۶ اینچی اشاره کرد. رنو این امکان را فراهم کرده است که با پرداخت پول بیشتر خریداران به تجهیزات بیشتری دسترسی داشته باشند بنابراین شما با پرداخت مبلغی در حدود ۴۰۰۰ دلار تجهیزاتی مانند سیستم کمک پارک، سقف پانوراما و … را بدست خواهید آورد.

کابین کوچک Captur، مطمئنا خوب است و دید شما از ارتفاع تقریبا مناسب این خودرو بسیار عالی است. این کابین ارگونومیک می‌تواند نیاز شما را برآورده کند اما کلید‌های کنترلی روی غربیلک کمی می‌توانستند بهتر باشند. سیستم سرگرمی این گوشی اپل‌کارپلی را پشتیبانی نمی‌کند و در این دوران که اکثر خودروها این امکان را دارند کمی برای کپچر بد است اما سیستم راهبری و نویگیشن کپچر بسیار خوب کار می‌کند و تمام دوربین‌های موجود در جاده‌ها را به شما نشان می‌دهد البته این برای متخلفین کمی بد است چرا که به محض نزدیک شدن به این دوربین‌ها سرعت خود را کاهش می‌دهند. متریال کابین ترکیبی از چرم، مواد نرم و بخش‌های سخت است که بطور کلی می‌توان امتیاز خوبی به آن داد. ابعاد کپچر نشان می‌دهد که یکی از کوچکترین اتومبیل‌های کلاس خود است، با این حال فضای بوت دومرحله‌ای ۳۷۷L / 455L ارائه می‌دهد و صندلی‌ها نیز از نسبت ۴۰:۶۰ بهره می‌برند.

البته نباید انتظار زیادی از فضای داخلی این خودرو داشت و بخش عقب نیز به چند دلیل ایده‌آل نیستند. اولین مورد فضای پا است که با توجه به ارتفاع سقف چندان مناسب نیست. همچنین رنو در بخش عقب از کیسه‌های ایمنی هوا استفاده نکرده و ایمنی این خودرو تحت تاثیر قرار گرفته که ما نمی‌توانیم کپچر را برای سواری بیش از ۲ نفر توصیه کنیم.

پیشرانه ۹۰۰ سی‌سی شاید تعجب‌برانگیز باشد اما این موتور مجهز به توربوشارژر بوده و توانایی تولید ۸۸ اسب بخار قدرت یا ۶۶ کیلووات نیرو را دارد. البته مدلی که در اختیار ما بود از پیشرانه ۱.۲ لیتری توربو شارژ با ۱۱۷ اسب‌بخار قدرت بهره می‌برد که آن را می‌توان با مدل ۱.۲ لیتری تویوتا C-HR مقایسه کرد. صدای داخل خودرو چندان زیاد نیست اما زمانی که دور موتور به ۲۰۰۰ دوربردقیقه می‌رسد شرایط کمی‌تغییر می‌کند و وزن کم خودرو باعث ناپایداری می‌شود. شتاب صفر تا ۱۰۰ این خودرو را با کمی احتیاط بیشتر تست کردیم و به عدد ۱۰.۹ ثانیه دست یافتیم. بر روی رنو کپچر ما یک گیربکس شش سرعته دوکلاچه سوار شده است کهبسیار جذاب تر از گیربکس‌های CVT رقبا است هر چند  طراحی آنها به شما کمک می‌کند تا ورودی‌های دریچه خودرو را در رانندگی شهری تعدیل کنید تا از سرعت حرکت کمتری برخوردار شوید.

رنو ادعا می‌کند پیشرانه این خودرو با استاندارد یورو ۵ مصرف سوخت ۵.۸ لیتر / ۱۰۰ کیلومتر در چرخه ترکیبی دارد، هرچند ما در دنیای واقعی به اعداد بیشتری دست یافتیم اما همین میزان مصرف هم قابل تامل و حوب است. بر خلاف بسیاری از رقبا، کپچر تنها با حالت تک دیفرانسیل عرضه شده که نشان می‌دهد این خودرو برای شهر طراحی شده. با این حال سیستمی با نام Extended Grip وجود دارد که به عنوان سیستم کنترل کششی پیشرفته طراحی شده تا در شرایط مختلف با این خودرو بتوان رانندگی کرد. سیستم تعلیق این خودرو واکنش و عملکرد خوبی دارد ولی زمانی که کمی وسواس بیشتر بخرج دهید، ناآرامی کابین را مشاهده خواهید کرد.

بطورکلی کپچر ۲۰۱۸ را می‌توان یک خودروی کراس‌اوور دونفره شهری خوب دانست اما چیز زیادی نسبت به گذشته در آن تغییر نکرده است و همین باعث می‌شود که رقبا بیشتر دیده شوند. از جمله نقاط ضعف این خودرو می‌توان به نبود کیسه‌هوای سرنشینان عقب،  تکان‌های ناگهانی و عدم عملکرد متناسب گیربکس با گشتاور موتور اشاره کرد.