ایده‌هایی برای زندگی

 در حال حاضر، اکثر فناوری‌هایی که در دسترس ما قرار دارند، قابلیت‌هایی دارند که یا کشف نشده یا راهی برای استفاده از آن‌ها یافت نشده است. آن‌چه مشخص است این است که دنیای امروز به همان اندازه که به فناوری‌های پیش‌رفته، سرویس‌های مدرن، هسته‌های بیش‌تر و ابعاد کوچک‌تر نیاز دارد، به خلاقیت و ایده‌های نو هم نیاز دارد. ما امروزه امکانات بسیاری در اختیار داریم، اما آن‌چه کم‌تر دیده می‌شود، ابتکار و خلاقیت در استفاده از فناوری‌های موجود است. در دنیای موبایل این شماره، در کنار جدال سامسونگ و کوالکام بر سر پردازنده، به نوآوری فرد نابینایی اشاره خواهیم کرد که ایده بکرش یک فناوری در دسترس (مکالمه ویدیویی) را به یک راهکار اساسی برای رفع مشکل روزمره نابینایان تبدیل کرده است.

شارژ خودکار گوشی
شارژ کردن گوشی‌ها و تبلت‌ها به یکی از کارهای روزمره ما تبدیل شده است و در طی شبانه‌روز همواره باید به دنبال یک پریز یا دستگاه شارژکننده برای ابزار همراه خود باشیم. گروهی از محققان بخش تحقیقاتی مایکروسافت در چین راهکاری پیشنهاد داده‌اند که توسط آن گوشی بدون دخالت کاربر و به‌طور خودکار و بدون سیم شارژ می‌شود. در این روش که AutoCharge نام دارد، با استفاده از پردازش تصویر اسمارت‌فون روی میز به‌طور خودکار تشخیص داده شده و بدون این‌که کاربر متوجه شود، گوشی شارژ می‌شود. برای انجام این کار از دو تکنیک استفاده شده است. عمل شارژ بر مبنای تکنیک شارژ خورشیدی صورت می‌گیرد، با این تفاوت که به‌جای خورشید از نور مصنوعی استفاده می‌شود تا امکان شارژ موبایل از راه دور با استفاده از پرتو نور و بدون استفاده از سیم فراهم شود. تکنیک دوم، استفاده از پردازش تصویر به منظور یافتن گوشی مورد نظر روی میز است. 

شکل 1 الف: نمونه اولیه از AutoCharge؛ تصویر بالایی بخش مربوط به شارژکننده (منبع نوری و دوربین کینکت) و پایینی بخش مربوط به اسمارت‌فون (صفحه نوری و مدار تنظیم شارژ) را نشان می‌دهد. 

بر اساس نتایج آزمایش‌های صورت گرفته روی نمونه اولیه، این سیستم می‌تواند وجود یک اسمارت‌فون را ظرف چند ثانیه تشخیص دهد و با سرعتی در حد شارژکننده‌های با سیم اسمارت‌فون را شارژ کند. برای شناسایی اسمارت‌فون، دوربینی در بالای میز قرار می‌گیرد که در نمونه فعلی از کینکت استفاده شده است. دوربین و منبع نور می‌توانند برای قرار گرفتن در بهترین حالت و جهت بچرخند. در این روش، به‌جای این‌که کاربر مجبور باشد اسمارت‌فون را به برق وصل یا از شارژکننده‌های بی‌سیم استفاده کند، همین که گوشی را روی میز می‌گذارد، سیستم مکان گوشی را تعیین می‌کند و عمل شارژ آغاز می‌شود. این شارژکننده از یک موتور برای تنظیم جهت تابش نور استفاده می‌کند تا نور به‌طور دقیق روی اسمارت‌فون بتابد و پس از پر شدن باتری عمل شارژ متوقف می‌شود.

شکل 1 ب:  نمایی که دوربین می‌بیند؛ AutoCharge قادر است به‌درستی اسمارت‌فون‌ها را از میان سایر اشیا تشخیص دهد. 

کل این فرآیند به‌طور خودکار بدون مداخله کاربر انجام می‌شود. این سیستم چند اسمارت‌فون را پشتیبانی و اسمارت‌فون‌ها را یکی پس از دیگری شارژ می‌کند. عمل شناسایی و تاباندن نور روی اسمارت‌فون شناسایی شده بسیار سریع انجام می‌شود و سرعت شارژ هم قابل مقایسه با شارژهای معمول است. بنا به ادعای این محققان، AutoCharge نخستین نمونه از شارژکننده خودکار اسمارت‌فون است که از پرتو نور استفاده می‌کند.

جنگ تراشه‌ها؛ شاید!
نسل بعدی پرچم‌دار گوشی‌های سامسونگ یعنی S6 از سری اسمارت‌فون‌های گلکسی سامسونگ از تراشه‌های اسنپ‌دراگون 810 استفاده نخواهد کرد. چندی پیش گزارش‌هایی مبنی بر تجدید نظر سامسونگ در استفاده از تراشه‌های اسنپ‌دراگون 810 کوالکام منتشر شد که علت این امر حرارت بالای این تراشه‌ها عنوان شد. چیزی که موضوع را پیچیده می‌کند، این است که در همان زمان شرکت ال‌جی که گوشی‌های G Flex 2 این شرکت مبتنی بر همین تراشه است، بیان کرد این گوشی‌ها هیچ مشکلی با اسنپ‌دراگون 810 ندارند. اسنپ‌دراگون 810 جدیدترین تراشه از سری تراشه‌های پرقدرت اسنپ‌دراگون شرکت کوالکام است و در بین پردازنده‌های پیش روی این شرکت نخستین نمونه‌ای است که از پردازش 64 بیتی پشتیبانی می‌کند. تا پیش از این، گوشی‌های سری S سامسونگ عرضه شده در امریکا و نیز نسخه‌های LTE از تراشه‌های اسنپ‌دراگون و بقیه گوشی‌های این سری از پردازنده‌های Exynos اختصاصی سامسونگ استفاده می‌کردند.کوالکام در اواخر ماه ژانویه تأیید کرد که تراشه‌های اسنپ‌دراگون 810 این شرکت در محصولات «مشتری بزرگ خود» به‌کار نخواهد رفت. با این‌که کوالکام نامی از این مشتری خود نبرد، اما بسیاری این احتمال را مطرح کردند که منظور سامسونگ بوده است. 

شکل 2: نموداری از پلتفرم اسنپ‌دراگون 810 

برخی معتقدند که سامسونگ به نوعی با بزرگ‌ترین سازنده تراشه‌های موبایل دنیا اعلام جنگ کرده است و قصد دارد از تراشه‌های Exynos (سری 7) در محصولات آتی خود استفاده کند. چنین رویکردی، آن طور که پیش‌بینی شده است، برای شرکت کوالکام که سود هنگفتی از محل همکاری با سامسونگ به‌دست می‌آورد، گران تمام خواهد شد. این‌که چرا بین شرکت‌های ارائه‌دهنده اسمارت‌فون تنها سامسونگ است که چنین بی‌محابا از جایگزینی تراشه‌های کوالکام سخن می‌گوید، شاید به توانایی این شرکت در ارائه تراشه‌های قدرتمند موبایل نسبت به رقبایی نظیر ال‌جی مربوط باشد. البته باید توجه داشت، تراشه‌های Exynos سامسونگ در مقایسه با اسنپ‌دراگون 810 ضعف‌هایی نیز دارند. نکته جالب توجه در این جریان، تلاش کوالکام برای حفظ این «مشتری بزرگ خود» است. 
وال استریت ژورنال در گزارشی از تصمیم کوالکام برای ارائه یک نسخه بازنگری شده از تراشه اسنپ‌دراگون 810 خبر داد که تا ماه مارس به سامسونگ تحویل خواهد داد. از سوی دیگر، چوی جوان سو، یکی از مقامات ال‌جی معتقد است: «پردازنده تنها عاملی نیست که سبب ایجاد حرارت می‌شود و نحوه طراحی سیستم خنک‌سازی داخلی تلفن نیز در این امر مؤثر است.»این‌که چرا بین سازندگان مطرح گوشی فقط سامسونگ از تراشه‌های کوالکام روی برگردانده است، شاید به دستگاه واقعیت مجازی سامسونگ یا همان Gear VR نیز مرتبط باشد. Gear VR یک مشکل بزرگ دارد که به گوشی سامسونگ Note 4 مربوط می‌شود که به‌عنوان مغز این دستگاه در آن قرار می‌گیرد. Gear VR بعد از حدود بیست دقیقه داغ می‌شود که کار کردن با آن را دشوار می‌سازد. وقتی در خبرها آمد که قرار است Gear VR از گوشی‌های گلکسی S6 و حتی بنابر شایعاتی گلکسیS Edge نیز پشتیبانی کند، برخی استفاده نکردن از پردازنده‌های اسنپ‌دراگون را به این موضوع مرتبط دانستند. شاید سامسونگ اعتقاد دارد پردازنده ساخت خودش بهتر از پردازنده کوالکام با این مشکل حرارتی کنار می‌آید.

چشمان من باش!
Be My Eyes نرم‌افزار موبایلی برای کمک به نابینایان است و به افراد این امکان را می‌دهد تا از طریق مکالمه تصویری به نابینایان کمک‌های بصری ارائه دهند. ایده این نرم‌افزار بسیار ساده و به همان اندازه مؤثر است و استفاده‌ای نوآورانه از مکالمات تصویری که بسیاری از مردم با آن آشنایی دارند، برای حل یک مشکل مهم جامعه شده است. وقتی فرد نابینا به اطلاعات بصری نیاز داشته باشد، می‌تواند دوربین گوشی خود را به سمت سوژه مورد نظر بگیرد و از طریق مکالمه تصویری یکی از کاربران نرم‌افزار به وی بگوید که چه می‌بیند. ایده این نرم‌افزار متعلق به کسی است که خود از مشکل بینایی رنج می‌برد. هانس یورگن وایبرگ ایده خود را در سال 2012 در خلال یک رویداد استارت‌آپی(Startup Weekend) در دانمارک ارائه داده بود. این نرم‌افزار دو گروه کاربر دارد.

 شکل 3: نرم‌افزار Be My Eyes؛ کاربر می‌تواند آماری از میزان کمک‌هایی که کرده و امتیازی که کسب کرده است و مقدار امتیاز لازم برای رفتن به مرحله بعد را ببیند.

گروهی که نابینا هستند و نیاز به کمک بصری دارند و گروهی که توانایی دیدن دارند و مایل هستند به چنین افرادی کمک کنند. در ابتدای استفاده از نرم‌افزار، کاربر مشخص می‌کند که متعلق به کدام‌یک از این دو گروه است. پس از این مرحله، فرد نابینا می‌تواند از افراد بینا درخواست کمک کند و نخستین فرد در دسترس به وی کمک خواهد کرد. به محض یافته شدن چنین شخصی، نرم‌افزار یک تماس تصویری را بین دو کاربر ترتیب می‌دهد. در نتیجه، فرد نابینا می‌تواند مشکل خود را مطرح کند و دوربین گوشی خود را به سمت سوژه‌ای که می‌خواهد ببیند بگیرد. فردی که از او کمک گرفته شده است، می‌تواند پرسش‌هایی بپرسد یا از فرد نابینا بخواهد که جهت و مکان دوربین را تنظیم کند. البته جنبه‌های امنیتی این نرم‌افزار و این‌که آیا برای جلوگیری از سوء ‌استفاده‌های احتمالی تدابیری اندیشیده شده است یا خیر مشخص نیست. وقتی افراد بینا در این نرم‌افزار عضو می‌شوند (از طریق فیس‌بوک یا ایمیل) در نوبت قرار می‌گیرند و در صورتی که یک فرد نابینا نیاز به دیدن چیزی داشت، از طریق هشدار آگاه می‌شود. می‌توان در صورت مناسب نبودن زمان درخواست کمک را نپذیرفت. این نرم‌افزار برای ایجاد انگیزه بیش‌تر در کاربران، یک سیستم امتیازدهی نیز فراهم کرده است. کاربران نابینا هم می‌توانند به این سرویس امتیاز و موارد منفی احتمالی را گزارش دهند. این نرم‌افزار در حال حاضر رایگان است و برای آی‌فون طراحی شده و به‌زودی برای آندرویید نیز عرضه خواهد شد.