لنز مایکرو در عکاسی چه کاربردی دارد

اغلب عکس‎های مایکرو با فاصله‎ای کمتر از 30 سانتی متر از موضوع گرفته می‎شوند. هیچ لنزی غیر از لنزهای مایکرو نمی‎تواند تا به این اندازه نزدیک روی یک موضوع فوکوس کند. حداقل فاصله فوکوس  (MFD)معمولی در لنزها نزدیک یک متر است. اما در یک لنز مایکرو MFD چیزی در حدود 20 تا 30 سانتی متر است.

چیزی که لنز مایکرو را از باقی لنزها متمایز می‎کند تنها MFD نزدیک آن نیست، واقعیت اینجا است که این فناوری MFD نزدیک را با فاصله کانونی نسبتا طولانی ترکیب می‎کند. شما می‎توانید دوربين را به اندازه‎ای به موضوع نزدیک کنید که گویا مستقیما روی آن زوم کرده‎اید.

یک لنز مایکرو ایده‎ال از ترکیب MFD و فاصله کانونی به شما امکان می‎دهد به یک نسبت تولید 1:1 دست پيدا كنيد. این به معنای آن است که سنسور دوربين تصویری دقیقا هم اندازه با سایز واقعی موضوعی که شما در حال عکاسی از آن هستید را بازتوليد می‎کند.

اجازه دهید کمی‎ بیشتر در این مورد صحبت کنیم. اگر شما یک عکس از شخصی بگیرید که صورت او کل تصویر را در بر می‎گیرد، تقريبا به ازای هر 25 سانتی متر از اندازه سر سنسور دوربين در حدود 2.5 سانتی متر بازتوليد می‎کند. این یک نسبت تولید 10:1 است. اما اگر شما از سر یک عنکبوت عکاسی کنید، سر نیم سانتی متری آن با همان اندازه اصلی بازتوليد می‎شود.

عکاسی مایکرو دقیقا هم نباید از نسبت تولید 1:1 برخوردار باشد. این زمانی اتفاق می‎افتد که شما از یک مایکروی باکیفیت با MFD دقیق استفاده کنید. در واقعیت حتی اگر شما به نسبت تولید 1:0.7 یا کمتر هم دست پیدا کنید عکس‎های مایکرو شما عالی خواهد بود. حتی 1:0.5 هم خیلی نزدیکتر از آن چیزی است که شما با یک لنز معمولی به دست می‎آورید.

خبر خوب این است که این لنزها تنها برای عکاسی مایکرو در نظر گرفته نشده‎اند. آنها تقريبا همیشه لنزهای تله فوتو با دیافراگم گسترده‎ای هستند که آنها را به لنزهای پرتره عالی تبدیل می‎کند.

اگر شما هم به عکاسی مایکرو علاقمند هستید اما توان پرداخت هزینه 900 دلاری برای یک لنز مایکرو مثل Canon 100mm f/2.8L را ندارید، نگران نباشید راه‎های دیگری نیز وجود دارد که می‎توانید عکس‎های مایکرو بگیرید. هر چند مثل لنزهای اختصاصی نمی‎توان کنترل زیادی روی کار داشت، اما شما هنوز هم می‎توانید با برخی از تجهيزات بسیار ساده عکس‎های خیره کننده‎ای بگیرید.