آیا مصرف‌کنندگان نادیده گرفته شده‌اند؟
اجرای طرح رجیستری به نفع کیست؟
پس از این که آذری جهرمی، وزیر اطلاعات و فناوری ارتباطات توانست اجرای طرح رجیستری را در دستور کار دولت قرار دهد، عده‌ای از کارشناسان از نتایج مثبت و عده‌ی هم از عواقب منفی آن گفتند. حالا پس از گذشت مدتی از اجرای این طرح، نتیجه عملی آن چه بوده است؟

همان طور که پیش از اجرای این طرح هم در این مطلب پیش‌بینی کرده بودیم، مهم‌ترین نتایج این طرح جلوگیری نسبی از واردات قاچاق گوشی و افزایش قیمت آن برای مصرف‌کنندگان بوده است. این افزایش قیمت در ابتدا به افزایش قیمت دلار ارتباط داده می‌شد؛ اما حالا مشخص شده است که افزایش قیمت گوشی، از تبعات اجرای طرح رجیستری است.

حذف ارز رقابتی، افزایش مالیات‌ها، احتکار، انحصار واردکنندگان و جو روانی حاکم پس از اجرای این طرح، دست به دست هم داده‌اند تا امروز شاهد افزایش قیمت 25 درصدی قیمت در اکثر گوشی‌های محبوب بازار باشیم. افزایش قیمت به کنار، مصاحبه‌های برخی از مسئولان که این افزایش قیمت را به نفع مصرف‌کننده می‌دانند بسیار تعجب‌برانگیز است. اگر نفع این طرح برای مصرف‌کننده بود، چرا باید شرکت‌های زیرمجموعه تامین اجتماعی وارد بازار واردات گوشی شوند؟ (تأمین اجتماعی واردکننده رسمی آیفون شد) ماهیت این اقدام مشخص است: اگرچه این طرح در صورت اجرای صحیح می‌تواند جلوی بخشی از قاچاق گوشی را بگیرد و در حالی که بخش عمده‌ای از هزینه‌های آن به مصرف‌کننده تحمیل می‌شود، سایر دستگاه‌ها تلاش دارند که از آن به منفعت کلانی برسند.

آنچه مشخص است عده‌ای برای خرید گوشی هزینه پرداخت کرده‌اند و حالا به دلیل اجرای این طرح نمی‌توانند از گوشی خود استفاده کنند. به کجا می‌توانند مراجعه کنند؟ هیچ جا! مسئولان معتقدند که مردم باید این خرید را از مراکز معتبر و قانونی انجام می‌داده‌اند. آیا به راستی تبلیغات در اجرای این طرح به اندازه‌ای بوده است که همه مردم از اجرای این طرح خبر داشته باشند؟ هنوز که هنوز است، افرادی از قشر دانشجوی جامعه (که باید از هر اتفاقی در کشور بیشتر از سایرین خبر داشته باشند) از من در ارتباط با طرح رجیستری سوال می‌پرسند. این مسئله نشان از کمبود اطلاع‌رسانی دارد و وقتی اطلاع‌رسانی ضعیف است، مردم مقصر نیستند. در صورتی که گوشی از مجرای قانونی وارد شده؛ چرا باید غیر فعال شود؟ اگر هم گوشی وارد شده قاچاق است، باز هم دولت موظف است از فروشنده و واردکننده شاکی باشد؛ نه از مصرف‌کننده. 

دولت باید حامی مصرف‌کننده باشد. اگر این طرح به نفع آن‌ها است، باید به نحو روشنی در ارتباط با سود آن برای مردم توضیح داده شود. حتی اگر در کوتاه‌مدت هزینه‌هایی را به مصرف کننده تحمیل می‌کند اما در درازمدت به نفع اوست، باید به طور کامل در جریان مزایای طرح قرار بگیرد. اگر هم به نفع مصرف‌کننده نیست، می‌توان با کار کارشناسی معایب آن را برطرف و یا در نهایت اجرای آن را متوقف کرد. اکنون که مدتی از اجرای این طرح می‌گذرد جا دارد که مسوولان این طرح صادقانه با مردم در مورد مزایا و معایب آن صحبت کنند.

ایسوس

نظر شما چیست؟